Op 8 April 2024 had ik een afspraak staan in het ziekenhuis. Na 3 pogingen om te strippen was de bevalling nog steeds niet op gang gekomen. Logan, onze oudste is geboren met 37+1 en ieder kindje dat je daarna langer draagt dan deze termijn voelt alsof je al een eeuwigheid “overtijd” bent. Op 8 April was ik precies 41 weken zwanger van baby nummer 3 en was er inmiddels behoorlijk klaar mee. Ik had enorm veel last van bekken klachten en had zenuwpijn in mijn been waardoor ik soms niet eens meer op beide benen kon staan. Best lastig als je nog twee andere kinderen hebt die verzorgd moeten worden, aandacht nodig hebben en naar school gebracht moet worden. 

Laat ik beginnen bij het begin. Mijn zoontje was als baby al een onrustig kindje. Naast zijn reflux waar hij overigens geen last van had, was hij verder een gezond kindje. Waar het huilen vandaan kwam was ons toen een raadsel. Alleen geborgenheid kunnen vinden bij mama en dan vaak alsnog pas na uren wiegen. Wat heb ik verzuurde armen gehad. Het huilen was dan vaak zo erg, dat ik bewust even afstand van hem moest doen en een goede vriendin die dichtbij woonde dan even inschakelde om het van me over te nemen als mijn man was werken.

Is een vraag die ik een enkele keer in mijn schoot geworpen kreeg. Veel mensen om ons heen weten dat de eerste maanden samen met Juna behoorlijk pittig is geweest. Al snel had ik een vermoeden waarom ze zo´n 16 uur per dag huilde, maar hulp vanuit het consultatiebureau en/of de (vervangend) huisarts kregen we niet. Ik denk daarom ook dat we de situatie met Juna en een situatie met de volgende baby niet met elkaar kunnen vergelijken.

Van de een op de andere dag was mijn dochtertje Juna van 6 maanden oud ineens benauwd. Het begon in de avond, ongeveer een uur nadat we haar op bed hadden gelegd. Het was nog niet zo extreem als dat het uiteindelijk is geworden maar we hadden al zoveel met Juna meegemaakt omdat ze een huilbaby was dat ik me toch wel meteen zorgen maakte, een paar dagen eerder waren we nog in het ziekenhuis in verband met haar provocatietest voor haar koemelkallergie.

Dat gevoel hebben mijn man en ik nu heel sterk. Even om duidelijkheid te scheppen: het gaat om mijn eerste kindje en inmiddels is dit alweer 3 jaar geleden. Wegens verhuizing naar een andere woonplaats hebben we hem destijds overgeplaatst naar een ander kinderdagverblijf. De kinderopvang waar mijn twee kids nu zitten is echt de allerfijnste plek met de liefste pedagogen en weet zeker dat ik een traantje ga laten als hij naar de basisschool gaat!

Van een geweldige kraamweek naar een huilbaby die 12-16 uur per dag huilde. Van een consultatiebureau naar een huisarts die ons niet verder wilde helpen. Verdriet, machteloosheid, woede, angst, onzeker. Alle emoties die je kan voelen heb ik de eerste 3 maanden van Juna haar leven gevoeld. En niet omdat het moederschap nieuw was en ik misschien overweldigd was, nee. Omdat er niet naar mij geluisterd werd terwijl ik een baby had die ‘s avonds lijkwit was en de rest van de dag alleen maar deed huilen. Omdat ik me zorgen maakte en me onbegrepen voelde. Want dit is de werkelijkheid hier in Nederland. Hoge zorgpremies, en geen hulp wanneer je je er het hardst om schreeuwt.

Toen ik nog zwanger was heb ik regelmatig verteld dat ik mij niet prettig voelde, gemengde gevoelens had over de zwangerschap en een “tikkeltje” depressief was. Ik heb harde uitspraken gedaan hier over, uitspraken waarvan de grootste menigte dacht dat ik rijp was voor een psycholoog.. maar hoe gaat het nu?

Bij mijn oudste heb ik letterlijk de makkelijkste bevalling ooit gehad. Even heel kort samen gevat: ik zou ingeleid worden ‘s ochtends maar eenmaal op de verloskamer bleek toen ik getoucheerd werd al volledige ontsluiting te hebben zonder iets gevoeld te hebben. Ik heb toen weeën opwekkers gekregen om persdrang te krijgen, toen is in 50 minuten tijd onze zoon Logan geboren.

Heel veel vrouwen krijgen al babykoorts bij de gedachte dat er iemand zwanger is; vreten de nagels al op bij het idee en laat staan als iemand dan ook echt op het punt staat om te gaan bevallen.