Een kind die hoogsensitief is

Laat ik beginnen bij het begin. Mijn zoontje was als baby al een onrustig kindje. Naast zijn reflux waar hij overigens geen last van had, was hij verder een gezond kindje. Waar het huilen vandaan kwam was ons toen een raadsel. Alleen geborgenheid kunnen vinden bij mama en dan vaak alsnog pas na uren wiegen. Wat heb ik verzuurde armen gehad. Het huilen was dan vaak zo erg, dat ik bewust even afstand van hem moest doen en een goede vriendin die dichtbij woonde dan even inschakelde om het van me over te nemen als mijn man was werken.

Ook tussen mijn man en mij zorgde dit voor veel frustratie onderling. Ik snapte niet waarom hij ons zoontje niet rustig kreeg, ook al gaf ik hem nauwkeurige instructies over bijvoorbeeld hoe te wiegen. Los van het feit dat je het als moeder altijd beter denkt te weten, zorgde het voor wrijving, discussies en ruzies. Iets wat het kind natuurlijk ook niet hielp om rustig te worden.

Het helpt enorm dat hij een grote periode van zijn dreumestijd doorbracht tijdens corona. Een uitje of dagje weg was namelijk altijd al te veel. Ik ben daar langzaam aan een patroon in gaan zien en merkte gewoon dat hij moeite had met alle geluiden, mensen en andere prikkels. Iets wat mensen om ons heen nooit begrepen, want kinderen zijn flexibel en kunnen met veel situaties makkelijk omgaan. Die vlieger ging voor ons niet op.

Vanaf een jaar of twee toen hij begon op een nieuwe opvang kregen wij de termen als hoogsensitief en "nieuwetijdskinderen" voorgeschoteld. Ik kreeg wat informatie en ben gaan googlen. Ik besloot hiermee aan de slag te gaan maar tot op een bepaalde hoogte. Ik ben de meest nuchtere persoon die je waarschijnlijk ooit tegen zou kunnen komen maar onder de noemer baadt het niet dan schaadt het niet, ben ik met hem naar een winkel hier in mijn omgeving gegaan die o.a. edelstenen verkoopt, etherische oliën etc. Mijn kind werd daar heel goed begrepen en we besloten een olie rollertje te kopen genaamd “Beschermbeer”

Mijn zoontje was er heilig van overtuigd dat die beer hem hielp, dat de beer altijd bij hem was als hij de roller gebruikte en wij kregen handvatten hem rust, troost en warmte te geven door middel van deze roller als hij daar behoefte aan had. Zowel thuis als op het kinderdagverblijf kon hij prima zelf aangeven of hij de beschermheer nodig had.

Eigenlijk vanaf die tijd was het voor hem en voor ons heel lang rustig. De beschermbeer was er waar nodig en zowel ik als mijn man leerde om gaan met het gedrag en de gevoeligheid van ons zoontje. Wij hebben ons echt moeten aanpassen en moeten leren dat het nou eenmaal niet hielp om hem te straffen als hij iets had gedaan wat niet mocht, het verheffen van onze stem was vaak al te veel waar door ons zoontje op slot schoot. Iets wat best moeilijk was want hij wisten niet beter, wij zijn zo ook groot gebracht en gecorrigeerd.

Inmiddels is hij 4 en een half jaar oud. Gaat al een tijdje naar school en ook daar lopen we soms weer tegen uitdagingen aan. Op school is het een schat van een kind maar thuis veranderde hij vaak in een driftend, huilend, overprikkeld kind. Inmiddels is zijn collectie van het winkeltje uitgebreid in heel veel edelstenen, is de “kalme kikker” roller erbij gekomen en mediteert hij voor het slapen gaan. Dat heeft het driftende en huilende gedrag al enorm verminderd. Onlangs hebben wij een rapport gesprek gehad en hij kan gelukkig heel goed mee op school. Sommige dingen zijn extra spannend voor hem maar de juf voelt hem heel goed aan en stimuleert hem waar nodig, geeft rust waar nodig en is een veilige haven voor hem. Wij gaven aan dat we merken aan hem dat het soms wat veel is waarop de juf aanbood waar nodig 1x per week 2 uurtjes eerder naar huis te gaan. Zo heeft hij net wat meer rust om dingen te verwerken. Ik wil hier geen standaard van maken maar we hebben het nu een keer geprobeerd en hadden een compleet ander kind. Of het toeval was, ga ik morgen achter komen. Hij gaf namelijk zelf al aan morgen gebruik te willen maken van die regeling omdat het “allemaal even veel is” zoals hij zelf zei vanavond.

Soms vind ik het onwijs moeilijk want ik wil geen “watje” de maatschappij in sturen. Ik vind het belangrijk dat hij soms weet hoe hard de wereld is en dat je met vallen leert op te staan. Maar tegelijkertijd besef ik me ook dat hoe ouder hij wordt, hij steeds makkelijker met situaties en vooral met zichzelf en zijn gevoel zal leren omgaan.

Hebben jullie een hoogsensitief kindje? Wat zijn voor jullie de grootste struggles als ouder?

*In vier jaar is veel meer gebeurd natuurlijk dan wat hier geschreven is. Dit is enorm kort samengevat. 

Volg ons op Instagram @shannenmeens