Het leed dat de 'Ben je al bevallen?-app' heet.

Heel veel vrouwen krijgen al babykoorts bij de gedachte dat er iemand zwanger is; vreten de nagels al op bij het idee en laat staan als iemand dan ook echt op het punt staat om te gaan bevallen. 

Ik ben vandaag 37+2 en dat betekend dat ik vanaf nu elk moment opnieuw mama mag worden. Vanaf 37 weken tot 42 weken ben je ‘op tijd’ als het gaat om bevallen. 

Dat betekent ook tegelijk dat bij die vrouwen met babykoorts de grades nog even wat meer op lopen. Zo nieuwschierig en goed bedoeld als het is, wordt ik nu al een week gestalkt met de grote brandende vraag “ben je al bevallen?” “Is alles nog rustig?” En “het kan elk moment gebeuren he?” 

Geloof me, mijn lichaam herrinert me er graag aan dat ik elk moment los kan gaan barsten; ik weet het. En ik kan helaas ook geen invloed uitoefenen op het sneller bevallen, het tevoorschijn toveren van een baby of in 1 seconde tijd er een kind uit persen. 

Ik zelf ( en ik weet dat er meer vrouwen zo over denken) ervaar het als oprecht vervelend. Nee nee nee en nee, dat is het antwoord. En nee, over 2 uur zit daar ook echt nog geen verandering in. En wie zegt dat ik het uberhaupt deel als het begint te rommelen? Het is dat ik mijn zoontje bij iemand moét onderbrengen, maar verder kunnen ik en mijn man dit samen. Zonder app-belangstelling. 

En dan heb ik het nog niet eens over mensen die perse eerste rang willen staan. De eerste die mijn baby te zien gaat krijgen naast ikzelf en mijn man is uiteraard haar grote broer. 

Hoe heb jij die fase ervaren waarbij je dood gegooid wordt met de vraag of je al bevallen bent?