Borstkas trok helemaal in en ik had het niet meer

Van de een op de andere dag was mijn dochtertje Juna van 6 maanden oud ineens benauwd. Het begon in de avond, ongeveer een uur nadat we haar op bed hadden gelegd. Het was nog niet zo extreem als dat het uiteindelijk is geworden maar we hadden al zoveel met Juna meegemaakt omdat ze een huilbaby was dat ik me toch wel meteen zorgen maakte, een paar dagen eerder waren we nog in het ziekenhuis in verband met haar provocatietest voor haar koemelkallergie.

Ik belde de HAP voor de zekerheid en dat doe ik niet gauw. Mijn zoontje is bijna vier jaar oud en voor hem heb ik letterlijk nog maar één keer de HAP gebeld. Niet zomaar om iets, hij was toen namelijk heel erg hard op de achterkant van zijn hoofd gevallen tegen de hoek van onze houten tafel. De huisartsenpost vroeg me om de telefoon met microfoon dicht bij haar te houden zodat ze mee kon luisteren. Zij maakte zich ook zorgen zorgen en regelde een afspraak voor ons. 20 minuten later stond ik bij de balie en mochten we plaats nemen in de wachtkamer. Daar heb ik denk ik 30 seconden gezeten en toen kwam de huisarts ons al halen. Ik mocht Juna uitkleden en ze onderzocht haar. Tuurlijk was op dat moment de benauwdheid volledig voorbij en met een recept voor een voorzetkamer en puffer zijn we weer naar huis toe gegaan

Ze was onwijs moe dus ik legde haar op bed. In het wiegje naast mij zodat ik toezicht had en kon handelen als het nodig was. Terwijl ze sliep gaf ik haar haar pufjes en ben ik gaan slapen. Tot ik wakker geschreeuwd werd door een nóg benauwder kindje. Haar puffer mochten we in totaal 4x per dag 2 pufjes geven dus ik besloot dit nog eens te doen. Logan mijn zoontje heeft ook een puffer dus ik ben er inmiddels heel makkelijk in. Kind benauwd, dan een puffer. Ik gaf ze aan Juna en na 5-10 minuten zou ik verschil moeten merken. Het maakte geen verschil en ze bleef zo onwijs benauwd. Ook zag je haar borstkas lichtjes naar binnen gaan. Het RS virus dacht ik. Ik belde de HAP weer op omdat de pufjes niks deden en Juna inmiddels al zeker 30 minuten benauwd was. Gelukkig was ik meteen aan de beurt telefonisch en deed mijn verhaal. De assistente ging overleggen met de arts en besloten de pufjes op te hogen. Dit deed ik en ongeveer 10 minuten later die overigens erg lang duurde was Juna haar ademhaling weer rustig.

We sliepen verder tot de volgende ochtend. Ze werd vrolijk wakker en ik tilde haar uit het wiegje. Lichtjes benauwd maar niet erger dan het al was. Ik ben die dag gaan werken en mijn man had een papadag. Hij heeft haar door de dag heen gepuft en stelde mij via appjes gedurende de dag gerust dat ze stabiel was en heel vrolijk.

We zijn goed de nacht in gegaan, gepuft waar nodig en hebben goed geslapen. Tot ik wakker werd ‘s ochtends vroeg naar haar keek en me rot schrok. Haar borstkas trok helemaal in tijdens adem halen en ze was echt zo benauwd dat ik het niet meer aan durfde te kijken. Het was 8 uur ‘s ochtends en belde onze eigen huisarts op. Ik mocht dírect langskomen met haar. Binnen 5 minuten zaten we in de wachtkamer en ook daar hebben we niet lang gezeten. Onze eigen huisarts was samen met zijn arts in opleiding en waren er snel overuit. We zouden direct door moeten rijden naar de spoed eisende hulp waar ze opgenomen zou worden. Vermoeden corona of RS virus. Juna was zó overstuur van het in de auto/uit de auto, uitkleden en aankleden. Alle vreemde gezichten op haar waardoor ze nóg benauwder was geworden en je echt haar borstkas hoorde inklappen. Dood eng kan ik je vertellen. We kregen de mededeling mee dat als er onderweg iets zou gebeuren wij de auto aan de kant moesten zetten en direct 112 moesten bellen voor een ambulance. We besloten haar niet volgens de regels, in mijn man zijn armen op de achterbank mee te nemen om haar het in/uit de auto stoel en nog meer gekrijs terwijl ze het al zo moeilijk had met ademen te besparen. Gelukkig kan ik in zulke situaties echt heel rustig blijven en ben dan ook rustig naar de SEH gereden. Juna kalmeerde in de auto bij papa in zijn armen.

Eenmaal op de SEH werden we snel geholpen. Een kinderarts kwam erbij en besloot haar naast de zetpil die we thuis al hadden gegeven nog eentje extra te geven. Ze zou iemand sturen om een RS & Corona test af te laten nemen. Ik zag er al tegen op. Ze was eindelijk gekalmeerd en nu zouden ze met zo’n stokje in haar neus gaan. Zo gezegd zo gedaan, en Juna raakte overstuur. De verpleging die de testen af namen waren weg maar ze was zó benauwd dat ik het niet meer had, in paniek raakte en de noodknop indrukte. Voor mijn gevoel duurde het uren tot er iemand kwam. De kinderarts kwam binnen en één ding viel haar op dat moment meteen op. Ze was benauwd tijdens het inademen en niet tijdens het uitademen zoals typisch is met astma of het RS virus. De corona uitslag was nog niet bekend waar door wij in isolatie zaten met zijn drietjes. We mochten mee naar de kinderafdeling die voor ons bekend was. Logan heeft daar 4 dagen gelegen na de geboorte. Grappig genoeg kregen we exact dezelfde kamer als toen. De kinderarts vertelde haar bevindingen en besloot dat ondanks dat de corona uitslag nog niet bekend was wij uit isolatie mochten, ze was zeker van haar zaak Juna heeft valse kroep. Omdat ze zó klein was, ze pas 6 maanden oud was en ook nog eens in de ochtend werd ze opgenomen op de kinderafdeling. Ze kreeg medicatie die de ontsteking en zwelling in de keel ter hoogte van het strottenhoofd zou moeten verminderen en dit zou na een paar uur zijn werking volledig doen.

Juna heeft in totaal gelukkig maar 48 uur op de kinderafdeling gelegen. De kinderarts verwachtte dat de piek van kroep nog zou moeten komen maar achteraf bleek deze geweest te zijn op de dag dat ze opgenomen werd. Ze is nog 1 dag lichtjes benauwd geweest is, heeft nog 2 weken gehoest en is een maand lang onrustig geweest met veel huilen en slecht slapen. Niet gek na alles wat er gebeurd was samen met haar geschiedenis omtrent koemelkallergie. Ze is een verschrikkelijke huilbaby geweest.

Inmiddels is Juna nu 9 maanden en heeft ze na de opname nog vier keer valse kroep gehad. Gelukkig nooit meer zo extreem als de eerste keer en maar één nachtje. Ik weet nu wat het is en ik weet dat piekdag dag 3 is. Dat het dus maar telkens 1 nachtje is is peanuts! Gelukkig heeft ze er zelf ook niet meer zoveel last van en gaat ze er zelf heel goed mee om. En de astma die mijn zoontje zou hebben vanaf jaar 2 bleek ook kroep te zijn. Ze heeft het dus niet van een vreemde!