Een grote baby van bijna 5 kilo

Op 8 April 2024 had ik een afspraak staan in het ziekenhuis. Na 3 pogingen om te strippen was de bevalling nog steeds niet op gang gekomen. Logan, onze oudste is geboren met 37+1 en ieder kindje dat je daarna langer draagt dan deze termijn voelt alsof je al een eeuwigheid “overtijd” bent. Op 8 April was ik precies 41 weken zwanger van baby nummer 3 en was er inmiddels behoorlijk klaar mee. Ik had enorm veel last van bekken klachten en had zenuwpijn in mijn been waardoor ik soms niet eens meer op beide benen kon staan. Best lastig als je nog twee andere kinderen hebt die verzorgd moeten worden, aandacht nodig hebben en naar school gebracht moet worden. 

In Nederland is het zo dat je vanaf de 41 week zelf de keus hebt of je ingeleid wil worden. Ik had dus een afspraak in het ziekenhuis om te laten beoordelen of de verloskundige praktijk thuis mijn vliezen zou kunnen breken. De baby wordt dan gemonitord, nagemeten en zo wordt beoordeeld of dat veilig gedaan kan worden. In mijn geval was alles met de baby helemaal okay. Het hartfilmpje was goed, de baby had het nog fijn in mijn buik. Ik had meer dan voldoende vruchtwater dus alle lampen stonden wat dat betreft op groen. Maar omdat het een derde kindje is en deze baby qua metingen een stuk groter werd geschat vond de gynaecoloog het toch verstandiger om in het ziekenhuis mijn vliezen te laten breken. De middelste heeft namelijk vastgezeten met haar schouders, en ik beval redelijk vlot. De kans dat deze bevalling nog sneller zou zijn was heel groot. Als ik thuis mijn vliezen zou laten breken was het de vraag of we op tijd in het ziekenhuis zouden zijn. Vliezen breken mocht wel mijn eigen verloskundige doen maar ik besloot aangezien ik dan toch al in het ziekenhuis zou zijn het voor mij ook prima was om de bevalling te laten doen door het ziekenhuis personeel zelf. De gynaecoloog keek in het systeem wanneer ik aan de beurt zou kunnen zijn en tot mijn opluchting kon het de volgende dag al. Wel moest ik in mijn achterhoofd houden dat mochten er spoedjes zijn ik doorgeschoven zou worden.

Eenmaal terug in de auto naar huis mijn moeder op de hoogte gebracht. Zij zou bij onze kids zijn zodra de bevalling zou plaatsvinden. Die nacht heb ik gelukkig heel goed kunnen slapen, maar het was een kort nachtje. Om 6:15 moest ik bellen naar het ziekenhuis om te vragen of er nog steeds plek zou zijn, dat was het geval. Ik ben al eerder ingeleid en wist dus precies wat mij te wachten stond. Ik denk dat ik daarom ook totaal niet zenuwachtig was. Mijn moeder was rond kwart voor 7 bij mij thuis en wij reden meteen door want rond 7 uur moest ik mij melden op de verlosafdeling.

Ik kwam binnen met al 4 centimeter ontsluiting dus een ballonnetje was overbodig, ze konden direct mijn vliezen breken. Ik had enorm veel vruchtwater en dat bleek ook wel toen mijn vliezen eenmaal gebroken waren. Sokken van de gynaecoloog konden dan ook niet geheel door blijven. Ik moest er om lachen. Na een uur aankijken had ik wel wat weeën maar nog niet krachtig genoeg om echt verder te ontsluiten. Ik had 5 centimeter maar mijn baarmoedermond was weer iets naar achter gekanteld. We besloten de weeën opwekkers op te starten zodat het wat vlotter zou gaan en mijn baarmoedermond weer verder naar voren zou komen. Ik had maar een klein snufje opwekkers nodig en dat was voldoende. Na zo´n 10 minuten aan het infuus kwamen er regelmatige weeën op gang die een stuk krachtiger waren. Inmiddels was het ongeveer 10:30.

De weeën waren goed op te vangen, gelukkig. Bij onze middelste ben ik ook ingeleid maar kwam ik midden in een weeën storm terecht. Rug, buik en been weeën die constant waren. Toen wist ik niet meer waar ik het zoeken moest. Gelukkig kon ik ze nu eerst onder de douche goed wegpuffen en vervolgens ben ik op het bed gaan zitten om de weeën daar op te vangen. Na het breken van de vliezen was er een schedelelektrode geplaatst, maar ze verloren vaak signaal als ik onder de douche stond. Ze overwogen toen om een nieuwe te plaatsen maar daar voelde ik mijzelf niet prettig bij. Dat was de reden waarom ik op het bed de weeën ben gaan opvangen zodat ze een beter signaal van de baby zouden krijgen en een tweede elektrode de baby gespaard bleef.

Al heel snel kwam ik op het punt waarop je weet dat het niet lang meer gaat duren. Je krijgt dan zo´n intens oergevoel. Ik herkende dit kantelpunt in de weeën en pijn maar al te goed. Ik zakte tussen de weeën door af en toe weg. Zelf weet ik daar niet veel meer van maar kennelijk is een aantal keer mijn hartslag echt heel laag geweest in rust. Zo laag dat mij voor mijn gevoel een hand vol dextro is gegeven en ik die braaf weggewerkt heb. Persdrang had ik daarna af en toe, reden dus om opnieuw te toucheren. Dit zal rond 12:15 zijn geweest. Toen had ik bijna 10 centimeter ontsluiting. Er zat nog net een randje op de baarmoedermond. De verloskundige zei dat ik voorzichtig mee mocht gaan persen zodat het randje weg zou gaan. Persdrang had ik nog steeds niet echt maar ik begon met de weeën mee te duwen. Persen vind ik zelf heeerlijk! Je kan dan zelf daadwerkelijk ook iets met die weeën waardoor ze draagbaarder zijn. Je kan de pijn dan een beetje wegduwen/onderdrukken.

Het persen heeft 2 minuten geduurd. Ook deze baby heeft heel kort vastgezeten maar door van houding te veranderen is ze alsnog heel snel geboren. Wel was al heel snel duidelijk dat dit geen kleine baby zou zijn. Maeve Loïs is uiteindelijk geboren om 12:26, 54 cm lang en woog maar liefst 4700 gram.

Haar kleren paste maar net, evenals haar mutsje. Die zat zo ongeveer op haar hoofd geperst haha. Ik kon heel eerlijk gezegd de eerste dag alleen maar lachen als ik haar aan keek. wat zag ze toch uit. We moesten ter controle in het ziekenhuis blijven om te kijken of Maeve suiker zou hebben. Gelukkig was ik zelf niet uitgescheurd, enkel een schaafwondje. Ik heb dus zelfs met deze grote baby geen hechtingen gehad. En dit terwijl de kans op een spoed keizersnede of totaalruptuur enorm groot is met baby´s die zo groot en zwaar zijn.

Inmiddels is Maeve mooi bijgetrokken, veel infuus vocht verloren en ben ik tot over mijn oren op haar en haar broer en zus.

Hoe groot en hoe zwaar was jouw kindje?