Ze zijn gek op mama! Echte mama’s kindjes. Mama moet de tanden poetsen, mama moet nog een kus komen brengen, mama moet helpen, overal mee, papa mag dat niet. En als papa weer eens pest en treitert neem ik het voor hen op of komen ze bij mij klagen. Ze vechten elkaar de pan uit , eten elkaar de kaas van het brood. Ik kijk ook graag samen met ze naar wedstrijden, dat vinden ze leuk 'gezellig he. mam'. Ze zijn makkelijk in de omgang, mag iets niet, dan volstaat een daarom op hun vraag waarom. Meestal dan.

Jongen erbij! Ze zet het apparaat even stil, ze weet hoe ze dit moet aanpakken, ze pakt mijn hand, kijk hier is het balzakje en daar zie je het piemeltje. En wat is mijn eerste reactie? Wauw wat leuk! Wie zei dat? Ik? Serieus? Ja het kwam echt uit mijn mond want manlief lijkt wat beteuterd. De rollen worden eventjes omgedraaid. Even later stromen bij mij toch wel de tranen over de wangen. Vind je het toch minder leuk of is er wat anders vraagt de echoscopiste? Nee niet minder leuk, maar de angst daarvoor was groter dan ik nu ervaar. Mijn kleinste mannetje draait zich nog een keer om. Heerlijk, hij beweegt daar fijn met zijn kloppende hartje, gevulde maagje en gevulde blaasje. Tot nu toe alles goed en hij voelt zich opperbest daarbinnen. Er valt een soort van last van mijn schouders. Het mysterie is opgelost en ik heb er echt geen moeite mee. Ik merk aan mijzelf dat ik een glimlach heb, een van oor tot oor, en ik denk niet dat iemand deze vandaag nog van mijn gezicht kan toveren.

Al heel vroeg wakker, met een, hoe kan het ook anders, mega koppijn! Eigen schuld dikke bult, dat krijg je van dat gepieker. Ik wil vandaag Google een paar uurtjes vrij geven, maar of dat gaat lukken is de vraag. Mijn bed maar uit in alle vroegte, het is nog donker buiten. Nog eventjes doorbijten, gelukkig zijn we mooi op tijd aan de beurt, over twee uur is de echo. Ontbijten gaat moeizaam, ik krijg geen hap door mijn keel maar heb enorme honger dus moet wel eten en het kleintje in mijn buik heeft voedingstoffen nodig. Punt.

Hoe zit dat eigenlijk met je eerste gevoel over het geslacht? Klopt dit of kan je jezelf flink voor de gek houden?

Jouw broers vinden het geweldig dat ze een broertje of zusje krijgen. De rest van de familie en vrienden reageren verbaasd en erg blij. Ook zij zien het als een cadeautje, want hadden echt geen baby meer bij ons bedacht. Een enkeling spreekt het uit en zou ook graag willen dat je een meisje bent. Ook jouw broers hebben die voorkeur, maar zijn net zo blij met een broertje. Dat weet ik zeker, het is bij hen meer nieuwsgierigheid. Je vader spreekt ook naar mij toe duidelijk uit dat hij wel graag een dochter zou willen na twee jongens. 

Lieve Baby