Om 0430 begon het wat te rommelen dus paracetamol genomen en nog ff geslapen. Rond 0630 werden Arwen en man ook wakker “today is the day!!” en ben ik aardbeienjam gaan maken. We zijn na het ontbijt samen met de hond wezen lopen en daarna ook nog even langs de apotheek. In die periode waren het meer pijnlijke krampen en niet echt weeën. R. had er hard hoofd in dat het vandaag ging gebeuren.

Mijn koppige baby bleef lekker in kleermakerszit in mijn bekken zitten. Rond 30weken begon mijn vk er toch eens over, rond 32 weken haalde ze het pre-historische echo apparaat erbij om te kijken. Dat is dus een apparaat met een heel groot dik beeldscherm en het opstarten duurt 5 minuten; het beeld is een beetje zoals een old-school gameboy spelletje.

Met 39 weken zwangerschap begon ik pijn te krijgen. In mijn heupen en rond mijn stuit. Niet zo gek gelijk want hoogzwanger en aangezien ik met Arwen 5 maanden 24/7 pijn had gehad, was ik blij dat het tot dan zo goed was gegaan.

fika @ het meer

Het langere verhaal:

Les 1. Kinderen gaan niet voor ze 15/16 maanden zijn naar förskola

En dan ben je bevallen in Zweden...mijn man is de eerste twee maanden thuis gebleven om samen voor onze dochter Arwen te kunnen zorgen. Hij krijgt twee weken verlof na de geboorte en de andere zes weken heeft hij ouderschapsverlof genomen, samen met mij. Je hebt namelijk 30 zogenoemde dubbeldagen, waarmee je samen dagen ouderschapsverlof op kunt nemen.

Op deze foto is het 11 dagen na mijn bevalling en multitask ik tussen het zelf eten, mijn dochter voeden en mij goed waardeloos voelen met 41 graden koorts. 

De eerste drie dagen verbleven we in het ziekenhuis. Dat was fijn want ik was enorm moe van de bevalling en ook was ik behoorlijk beschadigd. Ze is geboren met haar handje naast haar hoofd. Scherpe babynagels tijdens het persen, kunnen dus over je huid heen krassen. Dat geeft een heleboel schade aan de binnenzijde. Ik weet mij nog te herinneren dat Arwen in mijn armen lag na de bevalling en ik zag een barnmorska (vk) naar de vloer onder mij kijken, grote geschokte ogen kwamen de mijne tegemoet en ze ging een flinke dweil halen. Het was een flink slagveld volgens mijn man.