40.0 weken zwanger en een cyste op je stuit ontwikkelen

Met 39 weken zwangerschap begon ik pijn te krijgen. In mijn heupen en rond mijn stuit. Niet zo gek gelijk want hoogzwanger en aangezien ik met Arwen 5 maanden 24/7 pijn had gehad, was ik blij dat het tot dan zo goed was gegaan.

Maar de pijn werd erger en erger. Pijnstillers deden niets meer en ik kon mij niet meer omdraaien zonder pijn. Zitten ging niet en bukken ook niet meer. Bij de check van de vk wilde ze de ligging van de baby voelen en ik sprong bijna het plafond in van de pijn. Zij schrok, ik schrok, de kamers ernaast schrokken en gelijk door naar het ziekenhuis.

Op de verlosafdeling werd de baby gecheckt en die was helemaal in orde. De dienstdoende arts keek tussen mijn billen en zei “I know what that is…how far are you”.

Ikke: “Today is my due date”

“Oh bad timing”

Understatement van 2020 joh.

Van alles wat het kon zijn, had het dus helemaal niets met de zwangerschap te maken. Ik had een ontstoken haarnestcyste op mijn stuitje en die moest ASAP worden gedraineerd.

Op naar de eerste hulp (frappant detail is dat we daar ineens wél door de Corona tent moesten terwijl we net binnen waren) maar goed, paar uren wachten op een tafel en een kundige arts kwam, keek en overwon. Normaal drainen ze zo’n ding onder verdoving maar omdat het zo dicht bij mijn stuit zat, zou dat plaatselijk weinig effect hebben en echt tijd om te wachten had ik niet want….”hallo baby”. Dus ik zei snij het maar gewoon open en zonder verdoving heeft ze hem open gesneden. Kan je vertellen dat ik liever nog een keer beval, dan dat ik dat nog eens laat doen! 

Maar daarna was er verlichting, blijdschap en gelukkig 5 dagen herstel voordat de bevalling begon. Dat deed ik dus wel met een open wond op mijn stuit 🤣

@mamainzweden