Geboren in Zweden

De eerste drie dagen verbleven we in het ziekenhuis. Dat was fijn want ik was enorm moe van de bevalling en ook was ik behoorlijk beschadigd. Ze is geboren met haar handje naast haar hoofd. Scherpe babynagels tijdens het persen, kunnen dus over je huid heen krassen. Dat geeft een heleboel schade aan de binnenzijde. Ik weet mij nog te herinneren dat Arwen in mijn armen lag na de bevalling en ik zag een barnmorska (vk) naar de vloer onder mij kijken, grote geschokte ogen kwamen de mijne tegemoet en ze ging een flinke dweil halen. Het was een flink slagveld volgens mijn man.

22 hechtingen later zat de boel weer een beetje in elkaar en konden we naar ons kamer. Mijn man stortte gelijk in en ik was klaarwakker. Ik kon de slaap niet vatten die nacht en bleef naar ons kleine meisje kijken. Dolverliefd en doodsbang op hetzelfde moment. Doodsbang omdat mijn eigen zusje zes weken na haar geboorte was overleden aan wiegendood. Hoewel statitisch die kansen heel klein waren, en ik ben normaal een redelijk nuchtere vrouw....ik was echt doodsbang haar te verliezen.

De volgende ochtend werd mijn man wakker en Arwen ontwaakte ook langzaam. Na de borstvoeding werd ze ineens blauw. R. rende met haar naar de barnmorska en ze brachten haar naar een speciale kamer om haar mondje leeg te zuigen. Die paar minuten dat hij en Arwen samen weg waren, zijn nog steeds de meest verdrietige minuten van mijn leven. Ik stond aan de grond genageld, volle paniek aan en ik kon niets. Gelukkig kwam R. mij al snel halen en kon ik naar haar toe. Doordat ze vruchtwater met poep had ingeslikt, krijgen ze veel slijmopbouw dat ze niet wegkreeg. Ze was verder helemaal in orde gelukkig. Dit heeft wel getriggered dat ik niet meer kon slapen in de weken erna. Ik sliep alleen wanneer R. haar had en ik zeker wist dat iemand over waakte.

Aan het einde van de eerste middag in het ziekenhuis kwam er een extra controle omdat ik koorts had tijdens en na de bevalling. Toen heb ik maar eens gevraagd of ik ook een pijnstiller mocht. Ze waren er vanuit gegaan dat ik inmiddels al heel wat pijnstillers had gekregen maar ik liep dus al bijna 24 uur zonder rond. Al snel kwam er iemand aangesneld met pijnstillers en het werd iets fijner. Mijn vader kwam die avond langs, hij was de avond ervoor vertrokken uit Nederland, om zijn eerste kleindochter te zien.

De dag erna verliep heel rustig, wat testen voor ons meisje, nog wat meer pijnstiller voor mij, lekkere maaltijden voor ons beiden en wat nacontroles verder was het op de maandag dan zover. We mochten naar huis, eindelijk naar ons eigen huis en bed.