Tweestrijd bij een peuter
Guus loopt, hetzij een paar stapjes, los. Maar hij loopt! Dus bij elke stap, sta ik hem aan te moedigen als een overenthousiaste cheerleader aan de crack.
Guus loopt, hetzij een paar stapjes, los. Maar hij loopt! Dus bij elke stap, sta ik hem aan te moedigen als een overenthousiaste cheerleader aan de crack.
Sinds ik moeder ben, ben ik in het bijzijn van mijn kinderen niet gezellig.
Wanneer je tegenwoordig een mening hebt over een kind, en dan met name de opvoeding van dit kind, wordt je al snel weg gezet als “Moedermaffia” of doe je aan “Mom-shaming”.
Mijn vocabulaire, mijn woordenschat is compleet veranderd nu ik moeder ben.
Sinds mijn 11e ben ik aan “de pil”. Niet omdat ik toen al seksueel actief was, oh god nee, ik speelde nog met barbies. Deze keuze werd gemaakt omdat ik zulke ontzettende menstruatieklachten had. Buikpijn, heftige bloedingen, hoofdpijn, misselijk, dat soort dingen.
Een paar maanden geleden was onze auto besmeurd met modder. Moedwillig. Waarschijnlijk buurtkinderen.
Met de blijheid van een klein kind, keek ik door de ramen. De voorspellingen waren echt uit gekomen! Er lag een dik pak sneeuw buiten.
Een grove fout heb ik gemaakt als moeder. Ten minste, als ik de literatuur mag geloven.
2020 is een verdorven, stom, rot en verdoemd jaar. Tenminste, als ik de media mag geloven. Zelf denk ik daar anders over.