Overspannen, oververmoeid of een depressie
Al even zit ik half thuis, ik trek het even niet meer en kan slecht genieten van mijn manneke
Het sluimert dat stemmetje in mijn achterhoofd. Geniet van je kind, deze tijd komt nooit meer terug.
Mijn kleine man alweer 1 jaar. Een brief voor jou
Alle cliches zijn waar! Zo'n eerste jaar vliegt voorbij en wat heb ik genoten!
Dag lieve kleine man van mij
Een juiste keuze voor mijn kind?!
Maak je de juiste keus voor je kind door soms hele moeilijke keuzes te maken? Help!?
Ok het is alweer een tijdje geleden dat ik geblogd heb en Jack is alweer bijna 1 jaar. In een van mijn vorige blogs kun je lezen hoe het komt dat ik nu alleenstaand ben.
Een heletrotse mama!
Soms kan je ineens zo trots zijn op je kindje en natuurlijk op jezelf omdat het ondanks dat je wist zo goed gaat
Zo alweer twaalf weken verder en ik ben zo trots op mijn kleine man.
Een andere verjaardag dan gedacht
Mijn eerste verjaardag als mama werd iets anders dan ik gedacht had. Soms loopt het leven zo anders.
Toen ik nog geen mama was keek ik altijd erg op tegen mijn verjaardag. Voornamelijk omdat ik weer een jaar ouder werd en nog geen mama was terwijl ik toch graag voor mijn dertigste mama wilde worden.
Loslaten hoe doe je dat?
Als je zwanger bent weet je heel goed hoe je het allemaal wil gaan doen maar dan kijk je in die ogen.....
Ok ik vind het lastig om los te laten niet alleen nu maar voordat ik moeder werd ook al. Maar nu vind ik het nog moeilijker want ik moet die kleine man opvoeden tot een zelfstandige vent.
En dan ben je ineens alleenstaande moeder
Het is half mei 2014 en dan doe je een zwangerschapstest en hij blijkt positief. Wat er daarna gebeurd is een raar verhaal.
Laat ik beginnen bij het begin. Ruim twaalf jaar geleden leerde ik een man kennen. Hij was 14 jaar ouder dan dat ik was maar dat maakte helemaal niet uit. We hadden een prima relatie, gingen samenwonen en waren gelukkig. Maar ja de deal breker voor mij was ik wilde heel graag kinderen en hij niet. Dus de keus gemaakt om uit elkaar te gaan. Toen kwam het, we kregen een knipperlicht relatie. We konden niet zonder elkaar maar mijn kinderwens bleef en bij hem bleef deze uit. Ik probeerde door te gaan met mijn leven en daarbij proberen mijn kinderwens in vervulling te laten gaan. Maar ja niemand kon tippen aan hem! Uiteindelijk na een jaar geen contact met hem toen hoorde ik een roddel. Hij was getrouwd met iemand en zij was waarschijnlijk zwanger.. Mijn wereld stortte in... Ik wilde zo graag kinderen en nu had hij een ander zwanger gemaakt ( want ik hield natuurlijk nog steeds van hem ondanks dat we geen contact hadden) Hij kreeg een zoontje en het leek alsof hij daar gelukkig mee was. Totdat zijn zoontje 3 maanden was en hij huilend bij mij aan de deur stond. Hij miste me, hield niet van haar maar ja ze waren getrouwd en het was allemaal ingewikkeld. Na een tijdje hoorde ik dat ze uit elkaar waren en ik kreeg weer meer contact met hem. Zo ging het een tijd zo door. Maar ze waren nog niet gescheiden daar was hij mee "bezig".