En dan ben je ineens alleenstaande moeder

Laat ik beginnen bij het begin. Ruim twaalf jaar geleden leerde ik een man kennen. Hij was 14 jaar ouder dan dat ik was maar dat maakte helemaal niet uit. We hadden een prima relatie, gingen samenwonen en waren gelukkig. Maar ja de deal breker voor mij was ik wilde heel graag kinderen en hij niet. Dus de keus gemaakt om uit elkaar te gaan. Toen kwam het, we kregen een knipperlicht relatie. We konden niet zonder elkaar maar mijn kinderwens bleef en bij hem bleef deze uit. Ik probeerde door te gaan met mijn leven en daarbij proberen mijn kinderwens in vervulling te laten gaan. Maar ja niemand kon tippen aan hem! Uiteindelijk na een jaar geen contact met hem toen hoorde ik een roddel. Hij was getrouwd met iemand en zij was waarschijnlijk zwanger.. Mijn wereld stortte in... Ik wilde zo graag kinderen en nu had hij een ander zwanger gemaakt ( want ik hield natuurlijk nog steeds van hem ondanks dat we geen contact hadden) Hij kreeg een zoontje en het leek alsof hij daar gelukkig mee was. Totdat zijn zoontje 3 maanden was en hij huilend bij mij aan de deur stond. Hij miste me, hield niet van haar maar ja ze waren getrouwd en het was allemaal ingewikkeld. Na een tijdje hoorde ik dat ze uit elkaar waren en ik kreeg weer meer contact met hem. Zo ging het een tijd zo door. Maar ze waren nog niet gescheiden daar was hij mee "bezig". 

Hij wilde graag bij mij zijn en ik kreeg een hoop mooie verhalen te horen. Maar ondertussen werd mijn kinderwens steeds sterker en ik kreeg het idee dat ik dat bij hem niet voor elkaar zou krijgen om samen een relatie te hebben en samen een kindje. Dus ik keek naar andere mogelijkheden, dan maar van een donor en alleen mama worden. Hij riep elke keer dan dat moet je niet doen laat mij het dan doen, maar als ik hier verder op doorging was het allemaal lastig en moeilijk.

Tot vorig jaar mei, we hadden op een dronken avond seks gehad en ik was niet aan de pil ( dit wist hij trouwens wel), ik deed een test en die was positief! Ik was ergens zo blij en ergens ook heel erg geschrokken want hij was nog steeds getrouwd maar voor zover ik wist niet bij elkaar. Na een paar dagen het te laten bezinken heb ik het hem verteld. Hij was blij voor mij maar wilde er in eerste instantie niets mee te maken hebben. Want hij was weer terug bij zijn vrouw. Oeps hij was dus vreemd gegaan met mij en nu was ik zwanger. Weghalen was voor mij echt geen optie, dan maar alleen en hij zocht het maar uit was mijn eerste gedachte maar ja we wonen in een niet al te grote stad dus we komen elkaar vaak tegen. Dus dat zou dan raar zijn. Ik heb hem helemaal vrij gelaten in wat hij zou willen als hij het zijn vrouw maar zou vertellen want ik wilde niet dat zij er via via achter zou komen want ja er wordt natuurlijk veel gepraat in zo'n stadje. Zij was natuurlijk erg boos, wat ik erg begrijpelijk vond maar ja hij was de leugenaar! Maar zij ziet dat niet zo en ze verbood het contact tussen mij en hem. Dus negen maanden lang geen contact behalve als ik hem per ongeluk tegen kwam. Maar hij wilde er wel zijn voor het kindje als die geboren was zei hij dan. Daar hield ik dan maar aan vast. Straks is alles anders als het kindje er is. 

Ondertussen vond ik het wel lastig met zijn familie want die kende ik natuurlijk ook. Want wat zouden zij willen, wel of geen contact. En wat bleek hij had het niet verteld dat hij opnieuw vader zou worden. Maar ze wilden wel heel graag op bezoek komen als het kindje er eenmaal was. 

En zo gebeurde het, op oudjaarsdag beviel ik van een prachtige zoon Jack. Hij was perfect en zo lief mannetje. Nooit gedacht dat je zoveel van een klein wezentje kan houden vanaf het moment dat je je kindje aankijkt. 

We zijn nu 10 weken verder en Jack zijn vader heeft hem 1 keer gezien op straat!!! Helaas komt hij dus niet langs om zijn zoon te zien en sta ik er echt helemaal alleen voor. Niet dat ik het niet kan en Jack is een heerlijk tevreden mannetje maar het was toch voor Jack leuk geweest om zijn vader af en toe te zien en een band op te bouwen met hem. Ik ben in ieder geval klaar met hem, ik heb gezegd dat de deur altijd open staat als hij Jack wilt zien maar dat het tussen ons klaar is. Ik heb wel contact met zijn familie en die komen regelmatig langs om hun kleinkind en neefje te zien en zijn heel blij met hem. 

Maar ondanks alle strubbelingen ben ik ontzettend blij met mijn mooie zoon. Het is echt het mooiste wat iemand kan overkomen naar mijn mening. Het gaat goed en daar ben ik ontzettend trots op! Op mijzelf maar ook op Jack en ook zonder biologische vader wordt (is) hij het leukste kind en het meest geliefde kind van deze wereld want ik heb heel veel lieve vrienden en familie om mij heen die hem nu al ontzettend verwennen. En nu ga ik weer verder met genieten!