Valentijnsdag 2020:

Op 2 september hadden we een echo waarop te zien was dat het vocht was weggetrokken. Ik vroeg ook na bij de echoscopiste wat normaliter hun protocol hierin is als ze bij de termijn vocht op de echo zien. Normaal gesproken maken ze zelf een vervolg afspraak voor een echo, en dan bij toename van nog meer vocht een doorverwijzing naar het ziekenhuis. Maar vanwege onze geschiedenis met Owen* willen ze geen enkel risico nemen. 

Dinsdag 25 augustus.. we zitten op het vlok&punctie spreekuur te wachten op de vlokkentest. Even besef ik me, dat we hier precies 6 maanden geleden, op dinsdag 25 februari zaten voor een vruchtwaterpunctie. Toen was de punctie voor puur onderzoek, Owen konden we er niet meer mee redden. Maar nu zitten we er vroeg, met 12 weken, om hopelijk uitsluitsel te krijgen of er iets aan de hand is. 2 compleet verschillende situaties, maar die toch beide met onze grote kinderwens te maken hebben. Tranen rollen over m’n wangen. Waarom wij, waarom nu weer.. helaas gaan we daar nog niet snel antwoord op krijgen. De vlokkentest kan vandaag niet uitgevoerd worden aangezien ze er niet goed bij kunnen. Volgende week moeten we terug komen...

Op 5 juli, compleet onverwachts maar zó welkom, kwamen we erachter dat ik opnieuw in verwachting ben. Het voelde heel onwerkelijk maar we waren het er meteen over eens; dit heeft zo moeten zijn!

Ze zeggen toch; de laatste loodjes wegen het zwaarst? Dat voelt nu ook echt zo. In plaats van de dagen af te tellen, hik ik naar de laatste dagen toe. Iets wat had moeten zijn. Het hoofdstuk “zwanger zijn” zich had moeten afronden. Maar ik had de pech dat ik je maar 22 weken en 3 dagen bij me kon dragen.

Maandag 30 maart was een dag waar ik naar uitkeek. Een dag die in het teken stond van liefde, maar gepaard zou gaan met verdriet.

De eerste maand zonder jou is voorbij. Iedere dag, maar vooral iedere woensdag baal ik enorm. Wéér een week voorbij. Maar gisteren, op donderdag, was het alweer 1 maand geleden dat we jou kort mochten leren kennen maar ook afscheid van je moesten nemen. Als men zou zeggen dat het gisteren was had ik het ook geloofd. Enerzijds vliegen de dagen voorbij, anderzijds duren de dagen lang.

Heel de wereld is in rep en roer omtrent het Corona virus. - Begrijp me niet verkeerd - ik vind het ook heel erg wat er momenteel gaande is. Maar tegelijkertijd kan ik me er niet druk om maken. Er spoken namelijk hele andere dingen door mijn hoofd. 

Ik dacht dat een vakantie me goed zou doen. Weg uit de vertrouwde omgeving, het “leven” dat even op een andere manier weer verder gaat.