4 jaar geleden
De eerste maand zonder jou is voorbij
Het leven gaat verder, hoe moeilijk dat ook is..
De eerste maand zonder jou is voorbij. Iedere dag, maar vooral iedere woensdag baal ik enorm. Wéér een week voorbij. Maar gisteren, op donderdag, was het alweer 1 maand geleden dat we jou kort mochten leren kennen maar ook afscheid van je moesten nemen. Als men zou zeggen dat het gisteren was had ik het ook geloofd. Enerzijds vliegen de dagen voorbij, anderzijds duren de dagen lang.
Het gewone leven gaat weer verder. Althans, een poging tot. Ik probeer weer het één en ander op werk op te pakken. Gelukkig vermijden collega's het niet om over jou te beginnen of om naar je te vragen. Ik ben eigenlijk heel blij als ze naar jou vragen en ik vertel ze dan ook graag over de mooie, maar ook over de verdrietige dingen in dit proces. Ze vinden het knap dat ik er al weer zo snel ben. Dat doe ik ook voor mezelf, thuis denk ik iedere seconden aan je, terwijl ik me op het werk ook weer kan focussen op cliënten. Ook zij waren dolenthousiast over je komst en waren heel verdrietig toen het nieuws uiteindelijk kwam dat je te ziek was om te kunnen leven. Ik vind het mooi om te zien hoe iedereen het verdriet op zijn of haar manier verwerkt, al is dat tegelijkertijd ook heel lastig.
Je hebt een bepaalde verwachting van een ander terwijl dat niet altijd overeen komt. Maar berichtjes en woorden als: "ik weet echt niet wat ik moet zeggen" waardeer ik nu des te meer. Dat mensen je benaderen, hoe moeilijk dat ook is, zonder dat ze weten wat ze moeten zeggen, maar het tóch doen, vind ik knap. En dat geeft ook het gevoel dat ze er zijn. Misschien zijn ze er niet fysiek, maar zeker wel in gedachte..
Rouw zorgt ook weer voor nieuwe inzichten. Mensen die je doen verbazen en juist nieuwe contacten maar het heeft me ook juist verwaterde contacten bezorgd. Ik merk zelf dat ik het contact met 'lotgenoten' heel fijn vind. Het gevoel wat je hebt kunnen delen met iemand die eigenlijk in eenzelfde soort situatie heeft gezeten en weet hoe groot het gemis is. Het biedt veel troost en herkenning. Je bent niet alleen, ook al is iedere situatie anders. Ik hoop dat alle (sterren)mama's elkaar altijd blijven steunen, no matter what.
Laten we lief zijn voor elkaar, want dat wilt toch iedereen? 💙
Liesaapie
Wat mij heel erg helpt is om in contact te zijn met lotgenoten. Daarnaast probeer ik veel een positieve draai te geven. Ons lieve kleine ventje heeft ons ondanks het grote verdriet namelijk ook heel veel moois gebracht. We staan regelmatig stil bij de foto’s die gemaakt zijn waardoor er vanzelf weer een gesprek ontstaat. Ook heeft een fotoboek maken (maar ook zeker het bekijken ervan) een hele fijne werking op me. Iedere avond brand er een kaarsje 💙
Mama van 3 kindjes
Wat een herkenbaar verhaal helaas. Wij zijn ons zoontje 3 weken geleden verloren. Wat doen jullie om de draad weer op te pakken?