Deze week is nationale borstvoedingsweek. Wat mij een perfect moment lijkt om het te hebben over mij  haat-liefde verhouding met het geven van borstvoeding.

Mijn lijf... 3 maanden na de bevalling van onze dochter.

Na een aantal keer persen staat het hoofdje. En dat binnen een paar minuten tijd, maar dan wordt het lastiger. Bij iedere volgende perswee voel ik hoe dat kleine hoofdje hokt..  alsof het vastloopt op een richel. Hoe ik ook pers voor mijn gevoel krijg ik het niet voor elkaar om de baby verder te krijgen. In mijn hoofd denk ik zet nou maar een knip misschien lukt het dan wel.

Er gaan een aantal uren voorbij, maar het blijft bij onregelmatige beenweeën. In de middag gaan we dan ook starten met weeënopwekkers. Daarnaast zijn mijn vliezen inmiddels al ruim 12 uur geleden gebroken dus het risico op een infectie is hoger. Hiervoor loopt er een tweede gift antibiotica in naast de weeënopwekkers.

Uitgeput komen we 's avonds thuis aan. Het nieuws van deze dag komt zwaar aan en de weeën zijn geheel gestopt. We leggen ons erbij neer dat de kans groot is dat we morgenochtend voor een inleiding naar het ziekenhuis zullen gaan.

De tweede bloeddrukcontrole is beter dan de eerste. Nu is deze 140/90 mmHg tov 150/100 mmHg, maar het zit nu precies op de grens. Dat betekent opnieuw overleg met het ziekenhuis en uiteindelijk het advies om op consult te komen in het ziekenhuis om een zwangerschapsvergiftiging uit te sluiten.

Het is 4 uur 's nachts wanneer ik wakker word met het gevoel dat ik naar het toilet moet. Het lijkt wel alsof ik al te laat ben en er wat plas in bed terecht gekomen is. Ik sta op om naar het toilet te gaan en voel het vocht langs mijn been lopen ondanks dat ik mijn benen dicht knijp. Wanneer de slaap uit mijn hoofd wegtrekt beginnen de radertjes te draaien:  zijn dit mijn vliezen die zijn gebroken? 

Één maand geleden na 37 weken zwangerschap kwam onze dochter Ivy ter wereld.

De laatste loodjes... De laatste weken van de zwangerschap. De baby daalt in, je houdt meer vocht vast en waggelt door het huis. En het aftellen begint...