Wereld Borstvoedingsweek

Deze week is nationale borstvoedingsweek. Wat mij een perfect moment lijkt om het te hebben over mij  haat-liefde verhouding met het geven van borstvoeding.

Ik wist dat ik graag borstvoeding wilde gaan geven. Het leek me een van de meest pure dingen die je als moeder voor je kind kunt doen. Vanuit mijn medische achtergrond wist ik natuurlijk dat borstvoeding het beste is voor je kindje. Je lichaam stemt de borstvoeding volledig af naar de behoeften van je kindje. Wonderbaarlijk dat dat zo geregeld wordt door de natuur. En mijn antilichamen komen bij de kleine terecht waardoor haar afweer beter is. Ik heb dan ook vanaf het eerste moment borstvoeding willen geven en nooit getwijfeld hierover. 

Tijdens mijn zwangerschap groeide mijn borsten al snel en in vanaf 26 weken had ik al last van lekkende borsten. Een goed teken in mijn ogen, maar oh zo niet praktisch. 

Toen Ivy werd geboren was het dan zover. Echter door de complicaties rondom mijn bevalling heb ik Ivy niet tijdens dat ooo zoo belangrijke eerste uur aan kunnen leggen. Wat ze zelf waarschijnlijk niet zo erg vond want zij was super misselijk en veel aan het spugen en wilde dus ook nog totaal niet drinken. Pas na 12 uur heb ik haar voor het eerst aan de borst kunnen leggen. Ivy is bij 37 weken geboren, precies voldragen, maar stiekem merk je in de ontwikkeling toch echt wel dat ze vroeg geboren is ten opzichte van de pasgeborenen bij 39 weken. Wat vooral te merken was rondom het drinken en slikken. Aanhappen kon ze niet goed. In het ziekenhuis waren ze hier gelukkig snel bedacht op en startte we met een tepelhoedje, kolven en finger-feeding. De eerste keer kolven leverde al ruim 15cc op wat een trots momentje voor mezelf was.

Het tepelhoedje is in ons geval echt een redding geweest. Het heeft weken geduurd voordat Ivy zelfstandig zonder tepelhoedje goed kon aanhappen. Met een tepelhoedje dronk ze de eerste dag na haar geboorte al als een tierelier. Madam is een kleine hongerleijer en als ze wilde eten dan had ze weinig geduld om op het tepelhoedje te wachten, maar daarna konden we heerlijk samen op bed liggen te genieten tijdens het voeden.

De eerste keren borstvoeding geven zijn in mijn geheugen prachtige, serene momenten. Met de kleine dicht tegen mijn borst aan, die heerlijke babygeur erbij en daarna het ontspannen en voldane kindje in je armen. Heerlijk!

Mijn borsten produceerden moedermelk als een tierelier. Wat ook zo zijn problemen opleverde. Mijn borsten voelden regelmatig erg vol aan en hadden het nodig om tussen de voedingen door ook extra ontlast te worden. Dan wel door een warme douche met wat massage, dan wel door een extra kolfbeurt tussendoor. Dit leverde wel een mooi voorraadje in de diepvries op wat later goed van pas kwam. Mijn toeschietreflex en daarna de rest van de borstvoeding ook ging zo snel dat Ivy vaak moeite had om het bijhouden. Daarnaast had Ivy ook moeite met slikken. Zij verslikte zich regelmatig, zowel tijdens de voedingen als ook nog uren na de voeding. Als ze dan op haar rug in haar bedje lag hoorde je dat ze zich verslikte en niet altijd kon ze daar even goed weer uit komen. Ze stopte dan even met ademen en pas op het moment dat je in haar gezicht blies dan nam ze weer een hap lucht. Doodeng! Hierdoor heeft ze de eerste weken alleen maar bij ons op haar buik op de onze borst geslapen. Later ging dit met een zijligkussen een stuk beter, maar plat op de rust was een slechte nacht voor iedereen. 

Ivy kreeg gelukkig wel genoeg binnen, ze groeide als een tierelier. En nog belangrijker, ze was een vrolijke, tevreden baby.

Toen Ivy drie maanden oud was ben ik weer gaan werken. Op dat moment ben ik ook gaan kolven naast de momenten dat ik haar borstvoeding gaf.  Een tijdje ging dit prima, ik kolfde evenveel als dat zij dronk en thuis gaf ik haar gewoon de borst. Qua lengte groeide ze nog steeds goed, qua gewicht leek ze wat af te buigen van de curve. Dat werd me behoorlijk ingepeperd op het consultatiebureau, waarop ik flink wat stress heb gehad over de borstvoeding. Is dit wel het beste, maar waarom groeit ze dan niet voldoende? Het lijkt niet alsof ze iets tekort komt... Daarnaast vind ik het kolven geen pretje. Het is niet pijnlijk ofzo, maar het geeft me echt een melkkoe-gevoel met de zuigers op je tieten. Vooral tijdens mijn werk kon ik daar ook niet goed vaste momentjes voor vinden. Ik werk op de spoedeisende hulp en als daar een acute patiënt binnenkomt dan zeg je niet even: "houdt u het nog maar een half uurtje vol terwijl u leegbloedt, ik moet even kolven...". Overigens voed ik op verzoek. Ivy bepaalt wanneer we ons momentje hebben. Meestal zit daar een redelijk ritme in, maar exact is het nooit te voorspellen. Wanneer ze de borst krijgt is ze wat onregelmatiger dan wanneer ze borstvoeding meerdere keren met de fles kreeg. Bij het volgende weegmomentje bleek wel dat het zorgen maken om niks was. Ze groeide daarna gewoon weer goed volgens haar lijntje en al die tijd hadden we een blije baby in huis. Ik heb spijt dat ik met zo heb laten opfokken door het consultatiebureau erover. Het is in ieder geval een goede les geweest om gewoon op mijn gevoel af te blijven gaan.

Wij zijn een gezin wat niet stil is gaan zitten met het krijgen van een baby. Ivy gaat vrijwel overal mee naar toe zonder problemen. In die zin is ze een voorbeeldig kind wat overal kan eten en slapen, een echt lachebekje wat dol is op mensen. Het is fijn dat ze overal kan eten, maar dat overal borst voeden is "not really my cup of tea". Ik heb altijd bewondering gehad voor moeders die overal gewoon borst voeden. Ik vind dat dat ook moet kunnen, maar zelf vind ik het een kriem. Ik geef er geen ene moer om dat iemand een stuk van mijn tieten zal zien of dat een ander er een mening over heeft, maar het gehannes. Ivy heeft weinig geduld als het op haar voeding aan komt, als ze honger heeft dan wil madam ook eten. Stil zitten kan ze overigens ook niet, dus die combi zorgt ervoor dat borst voeden het eerste moment even worstelen is. Door de snelle stroom aan borstvoeding levert dit frequent een kliederpartij op. Op een gegeven moment heb ik hierin dan ook voor mezelf gekozen. Eerlijk gezegd vind ik het net zo fijn om in het openbaar even een flesje warm te maken en dit zelf of door een ander te laten geven. Overigens waren wij al vrij snel begonnen om ook 1 voeding met de fles te geven, dit om fles weigering te voorkomen.

Een periode verliep de borstvoeding (op wat geklieder na) eigenlijk perfect. Het kolven hoort er gewoon bij. Wat ik er graag voor over heb. Maar niet alles blijft altijd rozengeur en maneschijn

Nu is Ivy 5 maanden oud en sinds ongeveer 1 maand wordt het borst voeden lastiger. Het kost me veel energie. Vooral ook omdat we tot een week geleden nog dagelijks nachtvoedingen hadden, meestal 1, soms zelfs nog wel 2 per nacht. Ik merk dat mijn melkproductie ook langzaam aan terug aan het lopen is. Dit merk ik vooral doordat de opbrengst met kolven een stuk minder is, waar ik eerder gemakkelijk een fles van 200cc eruit kolfde loopt dit nu terug naar een 100cc. Ook Ivy liet al gauw blijken dat ze minder melk kreeg uit mijn borsten. De voedingen duurden korter en ze had al sneller weer honger. Uiteindelijk zijn we daardoor ook naast de borstvoeding flesvoeding gaan aanbieden. Kunstvoeding gaan aanbieden was wel even een drempel waar ik overheen moest. Voor Ivy daar in tegen maakt het niks uit... als ze maar te eten krijgt. 

Gelukkig geeft het ook rust om bepaalde keuzes te maken. Ik heb besloten om langzaam de borstvoeding af te gaan bouwen. De tedere momenten samen van het voeden ga ik zeker missen, maar gelukkig zijn er nog genoeg momenten van knuffelen en bij mama in slaap vallen in de plaats. Terwijl ik afbouw begint Ivy nu juist nieuwe manieren van eten te ontdekken met groenten- en fruithapjes en stukjes brood. Wat tot nu toe een enorme hit blijkt te zijn. Ik kijk in ieder geval terug op een mooie tijd en het gevoel dat ik mijn dochter een goede start heb gegeven. En zo komt er na 6 maanden uiteindelijk een einde aan het hoofdstuk borstvoeding geven.