Zoals je in een andere blog hebt kunnen lezen heeft ons zoontje een koemelkallergie. Niet zo'n klein beetje ook. De kans was dus ook 80% dat dit kindje ook een koemelkallergie zou hebben. Tuurlijk hebben we voor we in verwachting raakten het er over gehad. Zouden we weer een huilbaby aan kunnen, stel dat het kindje een koemelkallergie heeft. Uiteindelijk hebben we gezegd: we merken het snel genoeg en als dat zo is, zitten we heel snel bij de huisarts. 

Het is een van de laatste dagen in de kraamweek. Ik had op een avond al wat witte uitslag in het mondje van onze dochter gezien. Maar ik dacht: ach ze is net een week oud. Het zal vast nog geen spruw zijn. De volgende dag zei de kraamverzorgster bij het luier verschonen dat de billetjes wat rood werden. Tja luier uitslag, zou kunnen. Maar ze gaf ook aan dat ze dacht aan spruw en dat ze beneden even in het mondje zou kijken voor de fles. Dus hup naar beneden en ze keek en het mondje zat er inderdaad onder. Ook al onder de lipjes. Dus de huisarts gebeld en we kregen een kuurtje nystatine. Zo sneu, ze was er flink misselijk door. Zelf kreeg ik ook een zalfje omdat ik borstvoeding gaf en er ook witte uitslag te zien was. Na de kraamweek vond ik de billen eigenlijk niet beter worden. Tijdens het huisbezoek van de jeugdverpleegkundige gaf ze aan dat we miconazol moesten gaan gebruiken want het leek er toch echt op dat de spruw ook op haar billen zat. Dus miconazol in huis gehaald en smeren. Maar na 4-5 dagen leek het alleen maar erger te worden. Dus toch de huisarts maar gebeld en het verhaal uitgelegd en we konden een foto sturen zodat de huisarts deze kon beoordelen. We kregen een andere schimmelzalf, wie weet dat deze wel zou helpen. Ze wilden na een week weer een foto hebben. Na weer 4-5 dagen heb ik weer de huisarts gebeld. Het zag er weer alleen maar slechter uit. Ze krijste erover bij luier verschonen en het waren open wondjes welke bloeden en er inmiddels ook wat gelig uit gingen zien. We mochten weer een foto sturen en we kregen al snel reactie. De huisarts dacht aan krentebaard. We konden direct andere zalf ophalen. Na 1-2 dagen zagen we echt verschil. Sommige plekjes gingen al wat dicht. De roodheid werd minder en het bloedde niet meer. Een week later moesten we weer een foto sturen. We moesten zo doorgaan, het zag er beter uit. Na nog een week moesten we nog een week doorgaan en dan weer een foto sturen. Aan het einde van de week kreeg ze toch weer een paar rode bultjes. Dus de huisarts gebeld en ze gaf aan dat we de volgende ochtend even langs moesten komen. 

Het is tijd om het verhaal van de bevalling op te schrijven. Ik stelde het eigenlijk steeds uit maar het is goed om het toch te doen. Voor mezelf, voor de verwerking en ook gewoon voor later. 

Even een update! Afgelopen 13 maart is onze dochter geboren! Alles is goed gegaan, zonder problemen. Totaal onverwacht na alle nood scenario's welke besproken zijn tijdens de zwangerschap en na aanleiding van de vorige twee zwangerschappen en bevallingen. 

Om direct maar met de deur in huis te vallen: ons kindje ligt nog steeds in hoofdligging! Vorige week moest ik 2 keer voor een extra ctg en afgelopen week bij de verloskundige is het bevestigd. Het lijkt erop dat ons kindje heeft bedacht om een vaste houding aan te gaan nemen en daarom dus ook minder draait. Daarom dus ook de extra ctg, het was dus een stukje rustiger in mijn buik. Het heeft in elk geval al wel meerdere boks diploma's. De baby weet de handen, voeten en knieën goed te gebruiken en af en toe even flink naar buiten te drukken. 

Zoals in de vorige blog konden jullie lezen dat ik eigenlijk helemaal geen tijd had om rustig aan te doen. Vorige week was een week om snel weer te vergeten. Het was een drukke planning maar al met al zat er ook nog vanalles tegen.

Verlof! Daar was ik aan toe. Even gedachten verzetten. Merk dat ik toch wat nesteldrang krijg. Alles klaar willen hebben. In mijn hoofd ben ik nog niet zover dat de baby kan komen. Ik moet, naja wil, vooral nog vanalles. 

Het is al weer even geleden dat ik gepost heb. Eerlijk gezegd weet ik soms niet waar ik de tijd vandaan moet halen haha. 2 rennende kinderen om je heen en zwanger zijn, dat is best pittig moet ik zeggen. Deze zwangerschap heb ik veel meer lichamelijke klachten als bij de andere 2. Heel veel last van mijn rug en heupen (gelukkig niet mijn bekken), heup komt door heupdysplasie. Dat werkt met extra gewicht door de zwangerschap natuurlijk niet mee. 

De titel zegt het al. Ik ben weer zwanger! We zijn in verwachting van ons 3e kindje. En na een GBS infectie. Geen zorgeloze zwangerschap terwijl het niks hoeft te betekenen.