Spannend en dankbaar

Het is al weer even geleden dat ik gepost heb. Eerlijk gezegd weet ik soms niet waar ik de tijd vandaan moet halen haha. 2 rennende kinderen om je heen en zwanger zijn, dat is best pittig moet ik zeggen. Deze zwangerschap heb ik veel meer lichamelijke klachten als bij de andere 2. Heel veel last van mijn rug en heupen (gelukkig niet mijn bekken), heup komt door heupdysplasie. Dat werkt met extra gewicht door de zwangerschap natuurlijk niet mee. 

Omdat ik drager ben van de GBS en hier dus ook ziek van ben geweest, krijg ik bij de bevalling antibiotica. De beide bevallingen van de andere keren waren in 2 woorden hels en drama. Wat het nu gaat worden zullen we wel zien. Het enige wat ik spannend vind is of het kindje en ik ondanks de antibiotica weer ziek worden. De kans is klein maar toch blijft het spannend.

We zijn ontzettend dankbaar dat het tot nu toe, ondanks de lichamelijke klachten, goed gaat. De verwachting is wel dat de GBS alweer actief is maar hij is nog niet te zien in een kweek. Dat is ook het probleem volgens de verloskundige, hij is vaak pas laat in de zwangerschap te zien. Ik heb inmiddels 1 blaasontsteking gehad en heb bijna dagelijks last van mijn blaas. We nemen het voor lief, dit heb ik in de 2e zwangerschap ook gehad en bleek dus de GBS te zijn. Als het geen ontsteking is, kan er nog niks worden gedaan. Dus regelmatig ter controle urine inleveren en verder is het afwachten. 

Komende week hebben we de 30 weken echo en volgende week worden we officieel overgedragen naar de gynaecoloog

 Moet zeggen dat ons dat ook wel wat rust geeft. De verloskundigen doet het absoluut prima, maar gezien mijn medische voorgeschiedenis voelt het voor ons goed om onder controle te zijn bij de gynaecoloog. 

Elke week zijn we dankbaar dat het kindje weer een week langer in mij gegroeid heeft. De kans op vroeggeboorte is aanwezig en we zijn er ook zeker mee bezig in ons hoofd. We proberen te genieten, al is zwanger zijn niet helemaal mijn ding. 

Vandaag lekker met onze dochter wat spulletjes ingeslagen en alvast een nijntje knuffel gekocht. De beide kinderen hebben een nijntje knuffel waar een doekje aan zit, dus de kinderen vonden dat de baby er ook 1 moest. Ze denken allebei heel goed om hun kleine broertje of zusje en kunnen allebei niet wachten tot hij of zij er is. Elke dag lopen ze door de baby kamer en moeten ze even weten of de baby wakker is en of hij of zij ook schopt.

Wij gaan op naar de 30 weken en hopen dat dit kleintje nog even een paar weken lekker bij mama wil blijven zitten!