Vandaag is de grote dag. De grote corrigerende hartoperatie. Om 7:15 zijn we bij ons popje. Ze is wakker maar kijkt echt wazig uit haar ogen. Ze heeft gelukkig een eigen kamertje. Rond 7:45 is iedereen klaar om haar naar de OK te transporteren. We lopen mee tot aan de grote deuren. Allebei geven we haar nog een dikke kus en dan nemen ze haar mee en is het wachten voor ons begonnen.

En toen was het maandag 13 september. We vertrokken op tijd met de auto volgeladen richting het ziekenhuis in Aken, Duitsland.

In deze periode is het een stukje wennen en een ritme vinden met ons drietjes, en echt puur GENIETEN! Zo fijn om nu thuis te zijn met ons wondertje.

De dag van de operatie. Rond 7:30 gaan we Féline samen met een verpleegkundige richting de OK brengen. We mogen meelopen tot aan de sluisdeuren. Geven haar nog tientallen kusjes en dan nemen de medewerkers van anesthesie haar mee. Een moeilijk moment.

De eerste dagen op de IC doet Féline het heel erg goed. Haar zuurstof zit zelfs boven de 90%.

Inmiddels zijn we ook in het Wilhelmina Kinderziekenhuis geweest in Utrecht. In Aken was het gevoel heel goed, maar we willen wel het gevoel hebben een keuze te hebben in welk ziekenhuis onze dochter geboren en behandeld gaat worden. En deze keuze hebben we ook. Na een bezoek aan Utrecht rijden we naar huis met een heel ander gevoel dan we in Aken hadden. We voelden ons veel minder als persoon behandeld, en we hadden dit anders verwacht. Daarom rijden we enigszins verdoofd naar huis. Op dat moment is het voor ons indirect al duidelijk; ook al zien we een beetje op tegen de taalbarrière die we in Aken zullen ervaren, ons gevoel was daar zóveel beter. Zeer kundige artsen en we voelden ons echt als persoon behandeld. Er was aandacht voor het medische maar ook het hele psychologische aspect, wat het met ons doet.

Vanaf nu zouden we de rest van de zwangerschap elke 2 weken naar Maastricht moeten voor controle. Hier zaten altijd 2 kindercardiologen bij en een gynaecologe.

Augustus 2020. Zo blij, ik ben zwanger! De eerste afspraak bij de verloskundige lijkt nog zo ver weg. Na onze vakantie in Italië is het dan eindelijk zover. We zijn enorm gespannen. Zit het wel goed? Een allereerste echo, zo bijzonder. De verloskundige laat ons niet langer in spanning en we zien 1 klein wurmpje op de echo. We zijn zo blij en trots!