Ik heb een vader met psychische problemen. Mijn vader was altijd mijn beste vriend, mijn maatje en de man waar ik tegenop keek. We zaten niet altijd op dezelfde pagina, en onze discussies gingen er soms heftig aan toe. 

Ik heb het ontelbare keren gehoord na mijn bevalling. Toen ik uit het ziekenhuis ging zeiden de verpleegkundigen het, toen ik thuis was en mijn ouders naar huis gingen, toen het eerste kraambezoek wegging, mensen op straat. Iedereen die met mij heeft gesproken over de kleine zei het aan het einde van het gesprek tegen me. 'Geniet ervan hé!' of 'Ga nu maar lekker met zijn 3en genieten'. Hier volgen 10 dingen die je beter kan zeggen, als je eerlijk wil zijn.

Even een sprong naar het heden. Onze kleine man is bijna 6 weken oud, en echt makkelijk is het niet. Hij heeft ons al een aantal keer flink laten schrikken, slijmaanvallen waardoor hij bijna stikte, flinke koorts, en een paar dagen geleden wilde hij maar niet stoppen met spugen.

12 jaar nadat onze verkering uit ging, besloot ik Joker een mail te sturen. Er is veel gebeurd in die 12 jaar. Toen ik 16 was hebben we op de een of andere manier contact met elkaar gehad. Ik stapte op mijn fiets en trapte alsof mijn leven ervan af hing. Na elkaar een aantal jaar niet gezien te hebben, was ik onderweg naar hem. Bij hem aangekomen voelde alles vertrouwd en fijn. Zo vertrouwd en fijn dat we heerlijk tegen elkaar aan kropen, films keken en pizza aten. Ik zou bij je blijven slapen, ook al dachten mijn ouders dat ik ergens anders sliep. Tja, ook ik deed dingen die mijn ouders niet wisten. Hij vroeg of ik in bad wilde en liet deze vol lopen terwijl ik zenuwachtig op de bank bleef zitten. Geen idee of hij mee zou gaan, en als hij dat al zou gaan, zou hij dan een zwembroek aan hebben? En zo niet, waar moest ik dan naar kijken?! Ik liep de badkamer op en de kamer was gevuld met kaarsjes en het bad had een flinke laag schuim. Een beetje onwennig, en vooral onzeker stapten we in bad. Het was ontspannend en fijn. Toen we uit bad gingen was het al laat, en we besloten naar bed te gaan. Nou ja bed.. Een luchtbed op zijn kamer. Daar hebben we beide onze keer gehad. Het was fijn, lief en intiem. Op een piepend en krakend luchtbed. De volgende dag ging ik naar huis, en zagen we elkaar niet meer tot 2 jaar later.

Na 8 zwangerschapstesten was ik er toch van overtuigd eindelijk zwanger te zijn. Na 5 miskramen kon ik mijn geluk niet op. Althans, dat dacht ik. 

Ruim 13 jaar geleden werd ik uitgenodigd voor een feest van een vriend. Ik zat in de tweede klas van de middelbare school. Ik had halflang zwart geverfd haar, droeg overzeas broeken (van die overdreven wijde skatebroeken), bandshirts en donkere make-up. Ik was in mijn gothic/skater fase en mijn muziek voorkeur van toen heeft nu nog steeds mijn voorkeur. Denk aan Slipknot, Nirvana, Atreyu, Bullet for my valentine, Iron Maiden en Guns 'n Roses. 

De gedachte was om mijzelf eerst voor te stellen zodat er een beeld is van wie ik ben en hoe mijn leven er globaal uit ziet. Maar terwijl ik dit type, bedenk ik me hoe lastig dit is.