Batman, Joker en Harley. Dit ben ik..

De gedachte was om mijzelf eerst voor te stellen zodat er een beeld is van wie ik ben en hoe mijn leven er globaal uit ziet. Maar terwijl ik dit type, bedenk ik me hoe lastig dit is.

Want wie ben ik nu eigenlijk? Ik wist heel goed wie ik was voordat ik moeder werd. Maar niemand verteld je tijdens je zwangerschap dat je zo veranderd als je ineens voor zo'n klein wezentje moet zorgen. Ik ben niet meer die sociale vrouw die het belangrijk vind om gezellig met vrienden af te spreken, af en toe eens op stap te gaan, urenlang op de bank met manlief films kan kijken of hele zondagen in bed verwentijd kan hebben met haar man. Ik ben 's ochtends niet meer een half uur in de badkamer bezig om mij op te maken, een half uur douchen geniet ik allang niet meer van en het internet afstruinen naar leuke kleding voor mezelf zit er ook niet meer in. 

Nu ben ik op der eerste plaats moeder, echtgenote en dan pas ben ik Harley*. Mijn prioriteit is zorgen voor Batman. En dat gaat voor alles. Ik mis regelmatig mijn ontbijt omdat de kleine man huilt en het liefst in mijn armen slaapt. Zit zijn luier vol maar moet ik zelf eigenlijk heel nodig naar het toilet, tja dan gaat zijn luier toch echt voor mijn eigen behoefte. Kleding kopen is uitsluitend nog voor hem. En de avonden lekker op de bank met manlief, die zijn vervangen door knuffelen met Batman en slaap inhalen. Mezelf mooi maken voor Joker zit er al niet meer in, nee hij moet blij zijn als ik na 2 dagen gedoucht ben en een beetje mascara op heb.

Nee, die persoon ben ik niet meer. 

Mijn dagen bestaan uit verschonen, voeden, wassen en als een echte melkkoe iedere 3 uur kolven. En als er dan tussendoor tijd vrij is, dan word er als een gek gepoetst en gekookt. Tijd voor mezelf is er niet meer bij. 

Okay, ik ben nog steeds de vrouw die liever met mannen omgaat dan met vrouwen. Die vrouw die ontzettend sarcastisch is en vaak woorden eruit flapt zonder erbij na te denken. Ik ben nog steeds, en misschien nu nog wel meer, die vrouw die over haar eigen voeten struikelt en er zelf het hardst om moet lachen. Ik ben nog steeds een fervent comic lezer, en ga nog steeds naar Comic con's en zou het liefst vaker aan cosplay doen (zelf kostuums namaken van mijn favoriete karakters uit stripboeken en superhelden films). Ik ben nog steeds de vrouw die het liefst iedere week naar een rock of metal concert gaat, en de vrouw die haar moeder het liefst ieder jaar mee neemt naar Guus Meeuwis (jup, mijn guilty pleasure). Ik ben nog steeds gek op stijldansen en yoga, en zou dit onwijs graag weer doen. 

En weet je, ik vind het zo wel fijn. Uiteraard zal dit gaan veranderen, maar voor nu geniet ik hier toch wel een beetje van.

Ik ben onlangs getrouwd met mijn jeugdliefde. Mijn aller eerste vriendje toen ik 13 was, is (hopelijk) ook mijn laatste. We zijn nu bijna 4 maanden getrouwd, en, naast het krijgen van onze zoon, was dat de mooiste dag van mijn leven. Hij is echt het beste wat mij overkomen is, zo cliché maar het is echt zo. Ik ben de beste versie van mezelf met hem aan mijn zijde. Maar ik kom vast nog wel terug op de ontmoeting en wie mijn Joker nou eigenlijk is. Want buiten het feit dat hij mijn man is en mij dolgelukkig maakt, maakt zijn adhd en autisme het mij dagelijks erg moeilijk. Zeker nu de kleine man er is, is het een enorme uitdaging.

Na heel veel moeite doen om zwanger te worden en een onrustige zware zwangerschap, draait nu toch echt alles om onze kleine superheld. Lees in de komende blogs alles over de aanloop naar de zwangerschap, de zwangerschap en bevalling zelf, en hoe het leven is nu de kleine man er is. Ik wind er geen doekjes om en zal soms dingen schrijven waar je een andere mening over hebt, geef deze vooral. De gedachte achter deze blog is om het taboo over een minder fijne zwangerschap te doorbreken.

*Uiteraard is dit niet mijn echte naam en heet mijn man geen Joker en mijn zoontje geen Batman, maar aangezien ik veel over mijn privéleven ga delen wil ik niet dat mijn man of zoon hier open en bloot op internet staan.