'Geniet ervan hé!', 10 dingen die je beter kan zeggen;)

Ik heb het ontelbare keren gehoord na mijn bevalling. Toen ik uit het ziekenhuis ging zeiden de verpleegkundigen het, toen ik thuis was en mijn ouders naar huis gingen, toen het eerste kraambezoek wegging, mensen op straat. Iedereen die met mij heeft gesproken over de kleine zei het aan het einde van het gesprek tegen me. 'Geniet ervan hé!' of 'Ga nu maar lekker met zijn 3en genieten'. Hier volgen 10 dingen die je beter kan zeggen, als je eerlijk wil zijn.

1. 'Geniet van iedere minuut slaap die je kan hebben.'

Tja, slapen zit er niet meer in. Zeker de eerste nachten niet. Hoe moe je ook bent, je zit vol adrenaline. De eerste nachten alleen ben je om de havenklap wakker om te kijken of je kindje wel slaapt, of überhaupt nog wel adem haalt. (Want met wiegendood word je doodgegooid) En zodra je er vertrouwen in hebt dat je kindje echt wel slaapt, beginnen de nachten dat je baby alleen maar lijkt te huilen en voor je gevoel om het uur aan de borst wil.

2. 'Succes met de hormonen.'

Hormonen zijn echt een bitch.. Het ene moment ben je dolgelukkig en kan niemand je dag stuk maken, het andere moment hoeft er maar iemand te hard te ademen en je flipt al. Gezellig voor de kraamvisite vooral. Niemand weet hoe de zwangere vrouw die dag zal zijn, en als ze bij aankomst de ideale vrouw lijkt te zijn kan ze binnen 1 seconde de vrouw van de duivel zijn. Nee, hormonen zijn voor niemand goed. Om nog maar niet te spreken van de huilbuien. Je menstruatie is er niks bij.

3. 'Veel plezier met 3 uur op het toilet zitten.'

Want als je nodig moet poepen dan zit je, en zeker de eerste paar keer, toch wel een aantal uren op het toilet. Je darmen rommelen al een aantal dagen, maar je vermijd de wc als de pest. Echt niet dat jij nog gaat persen, je weet wat er de vorige keer met je hoo-ha gebeurde toen je moest persen.. Maar er komt een punt dat je niet anders kan dan plaats nemen op die gevreesde wc-pot. Voor je gevoel is het een keer aanzetten en je kan weer gezellig bij je kindje zijn. Maar niets is minder waar. Je bent al uren aan het persen, heel voorzichtig uiteraard. Maar je bekkenbodemspieren zijn nog slapper dan natte spaghetti, je hechtingen voelen op dat moment alsof je hele doos is dichtgenaaid, en als je het dan aan durft om voorzichtig eens aan je hoo-ha te voelen of het echt zo warm en gezwollen is als je denkt, dan blijkt dat het zo dik is alsof je een botox kuur erop los hebt gelaten. Maar nog steeds moet er toch echt iets uit, voor je gevoel zit er 3 kilo poep in je darmen verstopt. En dan eindelijk na 3 uur is het gelukt, met veel geduld en vooral veel angst. Je kijkt om en verwacht de loodgieter te moeten bellen nadat je hebt doorgetrokken, maar niets is minder waar.. Zelfs een klein schattig konijntje poept nog meer.

4. 'Verander je naam maar in Betsie.'

Ik voelde mij een echte melkkoe. Alsof je de afgelopen 9 maanden niet genoeg veranderingen hebt doorgemaakt, is dit toch wel de meest vreemde verandering. Je bumpers, je kanonnen, je meloenen, je koplampen, ik bedoel inderdaad je borsten waar je man al zoveel leuke namen voor had bedacht zijn nu veranderd in uiers. Ja, uiers. Zoals die van een koe. De aders die zo prominent aanwezig zijn, en de melkklieren die opgezet zijn, de dames zien er echt uit als uiers. Alsof dat nog niet genoeg is, voel je je echt een koe als je aangekoppeld zit aan je kolfapparaat. Ja hoor, noem mij vanaf nu maar Betsie de koe.

5. 'Je stinkt!'

Ja echt waar, je stinkt! Je bent zo moe, en alles draait om je baby en je man dat je jezelf echt vergeet. Uiteraard doe je dit niet bewust. Maar als je bij de tweede kraamvisite van de dag weer niet gekust word, en het je op begint te vallen dat men wel erg ver weg van je gaat zitten, ga dan eens even met je neus in je oksel hangen. Stinkt zeker? Jup, ga nu die douche maar eens opzoeken. Denk aan je hygiëne, dit lijkt zo vanzelf sprekend, maar had iemand dit maar tegen mij gezegd in plaats van 'geniet ervan!'.  Dat je al dagen in je pyjama of huispak rondloopt zal niemand iets uitmaken, dat je geen make-up op hebt kan niemand iets schelen, maar dat je al dagen niet gedoucht bent.. En er is niemand die het in zijn botte hoofd haalt om dit tegen je te zeggen, want hey.. die hormonen he..

6. 'Dat ding aan je arm is meer dan een arm sieraad.'

Je hebt een man, gebruik hem! Dit lijkt misschien de meest loze uitspraak die er tussen staat, maar je hebt een man (of een vrouw). Hij is er niet alleen om knap te zijn. Ik vergat, of beter gezegd vergeet, nog wel eens dat mijn man toch echt heeft bijgedragen aan ons kind en dat ook hij de verantwoording voor hem draagt. Hoe fijn het ook is om je kleine de hele dag dicht bij je te hebben, en je het liefst de touwtjes zelf in handen hebt. Ook hij moet jullie kindje kunnen verschonen, knuffelen en de fles geven. Behalve dat heeft hij zijn bijdrage geleverd aan dat kleine wondertje, dat mag hij ook blijven doen zodra dat wondertje er is. Als jij moe bent, dan mag hij best voor je koken zonder dat jij je daar schuldig over voelt. En dat brengt mij bij nummer 7.

7. 'Voel je niet schuldig.'

Iedere nieuwe moeder voelt zich in het begin schuldig. Schuldig dat ze zo moe is dat ze de verschoning uit handen geeft, schuldig dat ze niet zelf drinken in schenkt voor kraamvisite, schuldig dat ze het huishouden niet heeft gedaan, schuldig dat haar man thuis komt en er niet gekookt is, schuldig, schuldig en nog eens schuldig. Er zijn duizend dingen waar ik mij schuldig om voelde, en soms nog voel. Maar onthoud goed dat je net bent bevallen, en ongeacht de zwaarte van de bevalling, je moet herstellen en dat heeft tijd nodig. Niet alleen lichamelijk maar ook mentaal moet je herstellen. Het maakt dan ook echt niks uit als die volle wasmand blijft staan, als je man moet gaan koken of als je bezoek zelf drinken moet pakken.

8. 'Relax, take it easy!'

Okay, ik geef toe dat dit regelmatig is gezegd. Maar meestal tussen neus en lippen door. Zeker de eerste dagen zit je zo vol adrenaline dat je de hele wereld aan lijkt te kunnen. Ik stond een week na de bevalling al de auto uit te doen en het huis van boven naar onder te poetsen. Ik voelde me een echte power vrouw, ik klaarde die klusjes wel even. Maar de weken vlogen voorbij en mijn energie begon ietsje af te nemen. Totdat het punt komt dat je merkt dat je echt te veel hebt gedaan. En dit kan serieuze gevolgen hebben, denk aan een verzakking bijvoorbeeld. Neem het van iedereen aan die het tegen je zegt, ontspan, relax en neem je rust. Ga een paar uur per dag in bed liggen, probeer te slapen, zet netflix aan, lees een boek, doe datgene wat jou ontspant. Ik beloof je dat je dan pas echt de hele wereld aan kan.

9. 'Blijf bewegen.'

Dit is heel tegenstrijdig met punt 8, maar neem niet de hele dag rust. Blijf in beweging en je zal zien dat je oude figuur sneller terug komt. Behalve dat je figuur eerder het oude zal zijn, heeft bewegen nog meer voordelen. Zo blijven je spieren sterk, psychisch is het beter om te blijven bewegen, maar ook voor je stoelgang is het beter en verkort ook die 3 uur zitten. Hoe langer je in bed blijft liggen, hoe groter de drempel is om dingen te ondernemen.

10. 'Je kan het!'

Dit is in mijn ogen nog de meest belangrijke. Hadden maar meer mensen gezegd dat ik het kan. Want daar sta je dan 's nachts, een baby die niet stopt met huilen. Eten heeft hij al gehad, een schone luier heb je hem ook al 2 keer in een half uur gegeven ook al was deze niet vies, zijn temperatuur houd je angstvallig in de gaten, ieder teentje en vingertje heb je gecontroleerd op haartjes die er omheen gewikkeld zitten, maar toch blijft je baby maar huilen. En nu? Niemand heeft je die gebruiksaanwijzing gegeven, en je hebt nu toch alles gedaan wat er in ieder babyboekje beschreven staat. Wat moet ik nu? Doe ik het wel goed? Of huilt hij omdat ik het niet goed doe? Houd ik hem wel goed vast? En je vraagt je af of er nog iemand is die je om 2 uur 's nachts kan bellen. Als je dan een paar uur verder bent, ben je in staat de huisartsenpost te bellen. Er is echt iets mis met je kindje, want hij zal echt niet zo maar huilen. Gelukkig is daar je man die je zegt dat je hiervoor niet kan gaan bellen. En zodra je hem vast pakt en dicht tegen je aanhoud merk je dat je kindje rustig word. Vals alarm, niks aan de hand. Toch heb je het gevoel dat je het echt niet kan. Hoe deed mijn moeder dat, en mijn oma, en mijn overgroot oma? Maar dan bedenk je je dat iedere moeder het zelf heeft moeten uitzoeken, en dat ieder kind opgroeit. Ook jij kan dit!

Aan deze 10 opmerkingen had ik toch echt veel meer gehad, mits ik er ook naar zou hebben geluisterd. Maar ook jij zal, net als ik, hier niet naar luisteren of hebben geluisterd. Want jij bent echt anders, en je weet heus wel wat je kan. Ik beloof je, hier kom je nog op terug ;)