Wat "fijn" om dit te lezen. Uiteraard vervelend dat het voor jou ook zo zwaar is geweest, maar het is fijn om een reactie te lezen van iemand die hetzelfde heeft gevoeld in een herkenbare situatie. Gelukkig gaat het inmiddels al beter.

Probeer niet teveel vooruit te kijken, maar even per dag. Niemand kan je advies geven bv of kv, ben je er zelf aan toe om te stoppen of zou je spijt krijgen? Je kan kv in huis halen kijken hoe het bevalt en als je bv wilt geven vraag een lactatiekundige om advies misschien kijk je er dan anders tegenaan. Er is geen goed of fout. Mijn man sliep de meeste nachten ook door het huilen heen terwijl ik wanhopig was, je kan afspreken dat hij in het weekend de kleine s ochtends neemt en des noods even een rondje naar buiten zodat jij nog even kan slapen of s avonds. Hij kan je misschien ook even helpen met het huishouden of met andere dingen. Mij heeft een draagzak/doek erg geholpen, je kan je kindje lekker bij je houden en makkelijker dingen doen en ze worden vaak rustiger van je hartslag. Laat je niet gek maken, over een paar weken ziet alles er weer heel anders uit en over een paar maanden nog weer anders. Net als de 3 kindjes die je eigenlijk wilde, rustig aan, bijna geen enkele moeder die net een baby heeft wilt gelijk voor de volgende, komt vanzelf of niet.....geef het allemaal de tijd.

Ik hoor persoonlijk geen postnatale depressie. Nu moet ik zeggen dat ik er (gelukkig) geen ervaring mee heb, maar ik heb er wel veel over gelezen. Volgens mij ben je inderdaad gewoon moe. En wat betreft het eventuele tweede en/of derde kindje. Ik bekijk het als de bevalling. Op het moment zelf denk je nee nee dit nooit weer!! Om nog geen paar maanden later te denken och die bevalling dat doe ik nog wel een x. Zodra het achter de rug is veranderen je gedachten zo snel. Nu ken ik jou verdere geschiedenis natuurlijk niet! Maar misschien als het (hopelijk) straks beter gaat dat het bij jou ook zo werkt. In ieder geval veel sterkte nu voor dit moment waar jullie samen door heen gaan! (Ps. mannen hè pff... ;) )

Ik lees dit allemaal en kan alleen maar denken...wat een piep van een vent heb je. Ga eens een hartig woordje met hem spreken, werken en rust nodig hebben is oké, dan blijft hij op tot 01.00 en kan jij van 19.00-01.00 slapen, zo deden we dat hier ook. Samen de lasten, samen de lusten. Over allergie kan ik niet meepraten, wel hadden we een huilbaby en dat breekt de meest toegewijde moeder en vader op. Zorgen dat jullie beiden slapen is het antwoord, sterkte!