7 jaar geleden
Moederen over mijn vader
Na een lange stilte is het nu onrustig, schreeuwend onrustig. Maar laat ik bij het begin beginnen.
Ik heb een vader met psychische problemen. Mijn vader was altijd mijn beste vriend, mijn maatje en de man waar ik tegenop keek. We zaten niet altijd op dezelfde pagina, en onze discussies gingen er soms heftig aan toe.
Maar nu, nu herken ik deze man niet meer. Het begon allemaal vorig jaar april. Mijn vader vertelde mij bij mijn moeder weg te willen gaan. Hij had geen gevoelens meer en had het gevoel tegen gehouden te worden. Hij was toen bijna 61 en wilde niet met spijt terug kijken mocht zijn leven over zijn.
Ik begreep dat en heb hem geadviseerd er goed over na te denken, maar als de liefde er niet meer is en je voor je gevoel niet verder kan, dan moet je voor je eigen geluk kiezen.
Ik heb weken lang mijn mond hierover dicht moeten houden, het was immers niet aan mij om mijn moeder en zusje hierover in te lichten. Na 3 weken heeft mijn vader het mijn moeder verteld. Mijn moeder had het niet zien aankomen en had zelfs voorgesteld om apart samen te zijn. Niet samenwonen maar toch een relatie. Achteraf bleek dat mijn vader al een nieuwe vriendin had. Dit kreeg ik 3 dagen later te horen en ook dit moest ik weer voor mij houden. Al met al moest ik nogal veel geheimen bewaren.
Achteraf baal ik ervan dat ik dit nooit verteld heb, want het zat me enorm dwars. Maar voor mijn gevoel was het niet aan mij, en vertelde mijn vader dit in goed vertrouwen.
Na dit alles bleek ook nog dat ik eindelijk zwanger was. Maar mijn hele zwangerschap stond in het teken van mijn vader..
