Woensdag 12 oktober 2022

Woensdag 22 januari 2020

Kun je missen wat nooit zichtbaar, wat nooit zag de zon? Kun je missen wat geen later maar wel met begin begon? Kun je missen wat geen waar werd, enkel wens bleef dat moment? Een lege buik, vol met de droom van een kind dat je niet kent.

Zeven weken. Dat is de termijn die wij, als kersverse ouders, kregen om jou aan de buitenwereld te tonen. Om met jou te kunnen pronken en te genieten van onze allereerste uitstapjes als gezin van drie.

Onze thuisblijfvakantie zit er intussen alweer op en zo-ook de eerste werkweek. De weergoden waren ons de eerste week van ons verlof goedgezind en daar hebben wij even dik van geprofiteerd! Enkel de hoogstnodige huishoudelijke taken werden uitgevoerd en voor één keer keek ik niet meer achterom bij het dichttrekken van de deur. We hadden zin om erop uit te trekken, herinneringen te maken en het huishouden is op dat moment een bal die ik absoluut niet meer zo hoog houd.

Al vroeg in mijn zwangerschap wist ik het: ik zou borstvoeding geven. Althans, ik zou het proberen, maar hoe moeilijk kon dat zijn? Iedere moeder is toch gemaakt om haar kind gedurende de eerste levensmaanden op de meest natuurlijke wijze te voeden?

Noah was amper enkele weken oud toen zijn alerte kinderarts ons tijdens een routineconsultatie vertelde dat hij een vermoeden had van heupdysplasie. Dat vermoeden was gebaseerd op een zichtbare asymmetrische bilplooi. 

Zondag 26.01.2020.