Bevallingsverhaal Nel

Woensdag 12 oktober 2022

We tikken 40 weken zwangerschap en daarbij ook jouw uitgerekende datum aan. Jij zit nog lekker knus in mama’s buik, maar ik kreeg het de voorbije twee dagen iets lastiger dan normaal. Gisteren poetste ik nog snel even het huis en draaide ik nog enkele wasjes. De nesteldrang speelt me al lang parten dus ik hoop dat hier zeer binnenkort een einde aan komt. Vanochtend bracht ik broertje naar school en vertelde ik hem voor één keer niet wie hem die dag zou ophalen, gewoon omdat ik het zelf niet meer zeker wist. Ik reed door naar de gynaecoloog voor de 40-weken controle. Daar bleek dat ik op 1 week tijd 2 cm ontsluiting had gekregen en een weke baarmoedermond. Heel gunstig om me te strippen en daar besloten we dan ook voor te gaan. Na de controle bracht ik nog snel een bezoekje aan mijn mama om haar op de hoogte te brengen en reed ik vervolgens door naar huis. Daar draaide ik nog snel enkele wasjes, vulde ik de vriezer verder aan, laadde ik de auto in en ging ik de rest van de namiddag op de bank liggen om de opkomende weeën op te vangen. Want daar waren ze al. Het zou nu niet heel lang meer duren voordat we jou in onze armen zouden mogen sluiten. Ik belde papa op die vervolgens van het werk richting huiswaarts kwam. Acht uur na het strippen kwamen we aan in het ziekenhuis. Niets te vroeg dacht ik, maar toen de eerste controle uitwees dat er sinds die ochtend nog geen enkele verandering was, was de teleurstelling bij mezelf groot. “Hoe lang gaat deze bevalling dan wel weer duren?” dacht ik bij mezelf terwijl ik een flashback kreeg naar mijn eerste bevalling. Verder kon ik niet anders dan denken aan Noah en de tijd dat ik hem zou moeten missen. De vroedvrouw gaf aan dat we er de nacht mochten doorbrengen maar de geboorte waarschijnlijk pas de volgende dag zou plaatsvinden. Maar.. enkele uren en heel wat pijnlijke weeën later bleek mijn baarmoedermond volledig verstreken en had ik 5 cm ontsluiting. De euforie was groot! Eenmaal mijn water spontaan was gebroken, ging alles in een snelvaarttrein. Jammer genoeg was er heel wat meconium aanwezig in het vruchtwater en deed dat de zorgen bij mezelf wel even toenemen. De kinderarts werd bij de bevalling geroepen om ons dochtertje te controleren en hulp te bieden indien nodig. Nog enkele uren later vroeg ik een epidurale aan. Het plaatsen ervan had toch wat voeten in de aarde en er was een tweede poging nodig. Uiteindelijk deed ze z’n werk en kon ik toch even op adem komen. Al snel kreeg ik 10 cm ontsluiting en voelde ik persdrang. Het was een mooie bevalling waarin ik, in tegenstelling tot de eerste keer, zelf de regie in handen kon nemen, alles bewust kon beleven en ondanks de pijn heb genoten van ieder moment. Ons baby'tje deed het goed, er was geen nood en voldoende tijd om met mijn gynaecoloog en vroedvrouwen te communiceren. Het was hard werken en o zo emotioneel. Ik volgde alles mee, met spiegeltjes, door te voelen en te kijken. Ik miste geen seconde deze keer. 

Donderdag 13 oktober 2022 - 01u33

Daar was je dan. Ik ving je op en legde je op m’n borst. Helemaal vergeten hoe klein en zacht zo'n klein baby'tje aanvoelt. Onze lieve dochter en zusje van Noah. Nel Pardaens. 3kg428 en ondanks de grote hoeveelheid meconium in het vruchtwater, helemaal gezond. Terwijl we huid-op-huid lagen, knipte papa de laatste fysieke verbinding tussen ons door. Tijd om haar te delen met de wereld en alle mensen die haar lief hebben en van haar zullen houden. 

Welkom in ons gezin, lieverd. We houden nu al zoveel van jou ♥️