Profile icon Profiel News icon Posts (9)
Blog image
  • Mama

Ik was zwanger toen ik werd neergeschoten (deel 3)

Ik ging naar een Palestijnse gynaecoloog en daarna naar een Israëlische. Met één ding waren ze het eens: dit kind mocht niet bestaan...

Vier maanden zwanger was ik, toen ik erachter kwam. Nadat ik door een Israëlische kogel in het ziekenhuis belandde, stond mijn leven op zijn kop. Niet door die noodlottige schietpartij, maar door een totaal onverwachte zwangerschap. En ik was niet in het veilige Nederland, maar in Palestina. Een bezet gebied waar een sluimerende oorlog langzaamaan alles kapot maakt.

Artikel lezen
4 Reacties tonen
Blog image
  • Mama
  • Relatie

En toch is de vader van mijn kind nog overal

Wanneer je oude relatie je nieuwe liefde overschaduwt, is het tijd om te onderzoeken waarom je je verleden niet kunt loslaten...

Vorige week schreef ik dat ik door mijn nieuwe liefde, de vader van mijn kind kon loslaten. Dit is ook deels waar. Maar ook weer niet. Sinds een aantal maanden ga ik wekelijks naar een traumapsycholoog. In eerste instantie om de oorlogstrauma's die ik in Palestina (waar ik jarenlang woonde) te verwerken. Vandaag ging ik weer. Toen we het uitgebreid over mijn gevangenschap in een Israëlische gevangenis (waar ik zonder aanklacht vastzat) hadden gepraat, kwamen we eigenlijk beiden tot dezelfde conclusie. Over welk trauma of gebeurtenis we het ook hadden: mijn ex overschaduwde ze allemaal. Ja, hij was al die tijd mijn partner, dus hij was ergens ook overal bij betrokken. Maar het was vooral de relatie die ik met hem had, die toen en zelfs nu nog alles overschaduwt. 

Artikel lezen
8 Reacties tonen
Blog image
  • Mama

Van student naar alleenstaande moeder (deel 3)

Hoe de oorlog in mij langzaam naar buiten kwam en ik ineens die alleenstaande moeder met een posttraumatische stress-stoornis werd.

Een kind krijgen is niet zomaar iets. Zelfs wanneer je het tot in de puntjes plant en alles gaat volgens het boekje, kom je nog steeds in een wereld vol verrassingen terecht. Stress, slapeloze nachten, vele piekermomenten en vreemde nieuwe angsten zijn dan ineens een niet zo welkome afwisseling op je roze wolk.

Artikel lezen
9 Reacties tonen
Blog image
  • Mama

Van student naar alleenstaande moeder (deel 2)

Hoe mijn Midden-Oostenavontuur een totaal andere afloop kreeg dan ik ooit had kunnen bedenken...

Daar stond ik dan in mijn nieuwe Amsterdamse appartementje met een baby op mijn arm. Het was inmiddels hartje zomer. Ik had nooit echt veel spullen gehad als een constant-verhuizende-student, dus ook nu had ik eigenlijk niets. Alleen mijn zoontje had een geheel ingericht kamertje. Ik raapte hier en daar wat spullen bij elkaar van familieleden en vrienden en besloot iedere maand iets nieuws te kopen voor mijn nieuwe huis. Maar wat ik als eerst moest doen en waar ik ook gelijk het allermeest tegen op zag: een bijstandsuitkering aanvragen.

Artikel lezen
10 Reacties tonen
Blog image
  • Mama

Van student naar alleenstaande moeder

Hoe mijn Midden-Oostenavontuur anders afliep dan ik ooit had gedacht.

In mijn vorige blogs schreef ik hoe ik als journalist in Palestina perongeluk zwanger raakte van mijn (Palestijnse) vriend. Hij liet me weten niets met ons te maken te willen hebben. Of eigenlijk, hij kon het niet. Zijn cultuur, eer, status, familie. Een ongetrouwde man of vrouw mag in Palestina geen kind krijgen. Dat is een grote zonde. Dat je ook geen seks voor het huwelijk mag hebben, vond hij blijkbaar niet belangrijk genoeg...

Artikel lezen
11 Reacties tonen
Blog image
  • Mama

Ik was zwanger toen ik werd neergeschoten DEEL 2

Hoe mijn tweejarige avontuur in het Midden-Oosten anders afliep dan ik ooit kon bedenken...

Zoals ik al in mijn eerste blog vertelde, werd ik tijdens een uit de hand gelopen demonstratie in Palestina, neergeschoten door een Israëlische soldaat. Ik bleek op dat moment 10 weken zwanger. Wat ik nog niet eerder vertelde was de afloop voor de jongen die ook werd geraakt. Zijn lot liet me zeker niet koud. Maar ik vertel dit verhaal chronologisch en vlak na de schietpartij en de ontdekking van mijn zwangerschap sloeg me totaal uit het veld op dat moment. Ik stopte die informatie meteen weg. Een dag na de demonstratie hoorde ik het nieuws. Mohammad Abu Zeina (15 jaar) was aan zijn verwondingen overleden. Wanneer ik nu nog aan hem denk. Zijn knappe getinte gezicht, de ogen gesloten en een Palestijnse sjaal doordrenkt in bloed. De laatste en ook enige woorden die hij tegen me zei. Het doet pijn. En ik voel vooral onmacht. Nee, ik denk niet dat ik hem had kunnen redden. Maar ik voel me wel schuldig dat ik die weken na zijn dood niet veel aan hem heb gedacht. Mijn eigen leven lag overhoop. Maar is dat een excuus?

Artikel lezen
5 Reacties tonen
Blog image

Ik was zwanger toen ik werd neergeschoten

Hoe mijn tweejarige avontuur in het Midden-Oosten anders afliep dan ik ooit kon bedenken...

Ik wist altijd al dat ik geen standaard leven zou krijgen. Ik kom uit een gescheiden gezin, geen vechtscheiding weliswaar, maar echt een goed voorbeeld voor een functionele relatie heb ik nooit gekregen. Lange relaties heb ik nooit gehad. Het verveelde me te snel, of ik zocht mannen op waarvan ik van te voren al wist dat het een onmogelijke relatie werd.

Artikel lezen
6 Reacties tonen