heel mooi geschreven maar wel een super heftig verhaal. Ik ga je volgen

Ik denk dat ik mijn ex' reactie ook nooit helemaal zal gaan begrijpen. Maar ik denk dat ik als Nederlandse ook nooit helemaal kan begrijpen hoe belangrijk de eer van je familie en je cultuur is. Maar dat pleit hem niet vrij uiteraard van het feit dat hij wel een relatie kan hebben met een Westerse, naar niet kan opdraaien voor de rest. Ach.. Ik heb bij de eerste afspraak bij de verloskundige al aangegeven wat er is gebeurd. Tijdens mijn zwangerschap had ik ook vaak last van die plek op mijn rug, maar ik denk dat ik het te weinig serieus heb genomen. Omdat ik het zelf niet serieus nam, deden zij dat waarschijnlijk ook niet direct. Ik vind het overigens wel kwalijk dat ik in t ziekenhuis tot 10 keer toe heb gesmeekt om een ruggeprik, en die niet kreeg omdat de baby moest draaien. Kom op zeg. Met die ruggeprik was me heel veel pijn bespaard gebleven, denk ik.

Wat een heftige tijd heb je mee gemaakt en wat een lastige reactie van je ex. Ik weet niet of ik die kan begrijpen. Wel is het heel verdrietig dat het zo gegaan is ook al zou het bijna onmogelijk zijn om te trouwen en daar te gaan wonen. Misschien een rare vraag maar was er bij de verloskundige en het ziekenhuis bekend dat je rug zo in puin heeft gelegen? Niet dat het hun vrijspreekt als dat niet zo is want er gebeuren meer gekke dingen rondom bevalingen. Met name het niet willen luisteren naar de zwangere als het niet lekker loopt.

Lichamelijk vooral van mijn onderrug. De bevalling heeft mijn zwakke punt daar opnieuw zwak gemaakt. Waarschijnlijk houd ik dat mijn hele leven. Maar het voordeel is dat het me weerhoudt om lang op de bank te blijven zitten, want dank krijg ik veel last. Ik ben dus gedwongen minder lui :) Het psychische gedeelte komt in mijn komende blogs terug!