Ik ben dol op eten. Het is dan ook niet zo goed dat ik dit heb doorgegeven aan mijn kinderen, of aan 1 van mijn kinderen. Nomaé is net als ik gek op eten. Zodra ze eten ziet begint ze te gillen en kan je maar beter wat tempo maken, voordat ze het op een krijsen zet. Ik snap dat wel. Ik hoop ook echt dat dit zo blijft, want we hebben ook een niet eter thuis. Alhoewel, als het om een kroket gaat dan eet ie wel hoor 😉 Maar heel gezond? Nee dat niet. 

Bijna twee jaar geleden was daar één van de mooiste momenten van mijn leven, ons leven. Ons mooie zoontje werd geboren. Nog geen 1,5 jaar later lag ik in hetzelfde ziekenhuis, wel in een andere kamer, nu voor de bevalling van onze dochter. Dat is nu ruim vijf maanden geleden. Eigenlijk kan ik wel zeggen dat alle belangrijke dingen in mijn leven plaatsgevonden hebben in het ziekenhuis in Groningen. Best apart als ik er zo over nadenk, want ik heb er altijd een dik uur voor in de auto moeten zitten, en toch werd mijn leven daar altijd net een stukje mooier.

Ik denk dat we het allemaal wel kennen. Je denkt dat je genoeg luiers in huis hebt, maar voor je het weet ben je zo ineens aan de laatste luier toe. Zo gaat het hier dus regelmatig. En met een dreumes en baby in huis, is dat niet heel handig. Daarnaast ga ik deze periode het liefst zo min mogelijk naar de winkel. Ik voel me ook heel erg bezwaard als ik met beide kinderen naar de winkel ga, en doe dit dus ook liever niet. We moeten immers zoveel mogelijk alleen boodschappen doen.Maar toen, toen kwam ik er achter dat etos dus het baby abonnement aanbied. Ik kan je zeggen, dat is me toch handig. Je kunt via google zo zoeken naar etos baby abonnement, en dan krijg je het al in beeld.

Het is vrijdag 9 oktober, daar gaan we dan, op naar Groningen voor controle. Zondag word ik ingeleid en ze gaan vandaag kijken of ze eerst een ballon inbrengen of dat ik zondag direct aan een infuus kom.

Foto's, ik ben er dol op. Mijn telefoon staat er dan ook vol mee. Echter blijft het daar vaak ook bij. Want afdrukken doe ik eigenlijk echt te weinig. Tot ik ontdekte dat je ook kerstballen met foto's kan laten maken. Zeg nou zelf, hoe leuk is dat in deze tijd?!

Eerder schreef ik een blog over flesvoeding. Ik vond dat die mama’s wel eens in het zonnetje gezet mochten worden, want het gaat altijd maar over borstvoeding. En de ene na de andere foto zag ik voorbij komen met borstvoeding gevende moeders.

Daar zit ik dan, in de auto onderweg naar Groningen voor een babycheck. Deze week ben ik alweer 33 weken zwanger, wat gaat de tijd snel. En dat bedenk ik me ook terwijl ik naar het ziekenhuis rijd. Dit is de tweede keer dat ik dit ritje deze week maak, want ik was zo slim om uit te glijden in de badkamer en heb dus eerder deze week 4 uur lang aan de CTG gelegen. Dan plots bedenk ik me dat ik volgende week al 34 weken zwanger ben. Ja, tellen kan ik gelukkig nog wel. Dan besef ik me ineens dat ik anders dus vandaag mijn laatste werkdag zou hebben gehad.

Eerder toen ik nog geen kinderen had postte ik weleens foto's van mijn neefjes en nichtje op mijn facebook of instagram. Ik weet eigenlijk niet of ik toestemming vroeg aan mijn zussen. Maar sinds ik zelf moeder ben vraag ik altijd of ik een foto wel mag posten. 

Een nieuwe lever is niet zomaar iets. Je hoort het dan ook niet super vaak. Eigenlijk ben ik er vrij nuchter onder en is het voor mij vrij normaal. Dit komt ook omdat ik niet beter weet. Ik zal jullie meenemen naar het begin, en vertellen hoe het allemaal gegaan is. Het begon allemaal bij mijn geboorte.