Dankzij mijn donorlever zette ik 2 kinderen op deze wereld

Bijna twee jaar geleden was daar één van de mooiste momenten van mijn leven, ons leven. Ons mooie zoontje werd geboren. Nog geen 1,5 jaar later lag ik in hetzelfde ziekenhuis, wel in een andere kamer, nu voor de bevalling van onze dochter. Dat is nu ruim vijf maanden geleden. Eigenlijk kan ik wel zeggen dat alle belangrijke dingen in mijn leven plaatsgevonden hebben in het ziekenhuis in Groningen. Best apart als ik er zo over nadenk, want ik heb er altijd een dik uur voor in de auto moeten zitten, en toch werd mijn leven daar altijd net een stukje mooier.

3 jaar oud en een lever ziekte

Het begon eigenlijk al heel wat jaren geleden. In 1993 kwam ik onder behandeling in het AZG, wat nu het UMCG is. Ik kreeg toen te horen dat ik een leverziekte heb. Ik zeg wel ik, maar eigenlijk was ik nog maar drie jaar oud dus ik snapte er natuurlijk niks van. Elk jaar twee keer naar Groningen, in de auto heen- en weer. Ik zie het nog zo voor me, samen met mijn moeder meezingen op André Hazes, Dokter Bernhard en 'pappie loop toch niet zo snel'. Het waren me de ritjes wel. Spelen op de kinderafdeling en met bloedprikken het toverstafje weer teruggeven aan de zuster, want hé ik hoef die niet hoor. Als ik aan deze momenten terugdenk, is dat toch wel met één grote lach ondanks de ziekte.

13 jaar oud en een nieuwe lever

Toch waren er ook verdrietige momenten in het ziekenhuis, want op je 13e horen dat je een nieuwe lever moet, dat wil je niet. Helemaal niet als je je niet ziek voelt. Ik kon niet anders dan het accepteren, en twee jaar na deze boodschap werd ik dan eindelijk opgeroepen. Piece of cake, ik kan dit en ik ga dit doen, dat is wat ik dacht. Echter waren er nog wat obstakels op de weg en ging het niet zonder slag of stoot. Ik was ziek, heel erg ziek. Na een 13-urige transplantatie was één ader zoek, dus stond er weer een operatie op mij te wachten. Helaas duurde deze operatie ook 10 uur. Ik kwam terug in een zandbed en ik was heel erg ziek.

Dankbaar: 14 jaar later, zelfde ziekenhuis, zoon op de wereld gezet

Als ik mijn ziekenhuisdagboek teruglees zie ik vooral hoeveel pijn ik gehad heb. En toch heeft ook deze periode mijn leven net weer een stuk mooier gemaakt. Want zonder deze lever was ik hier niet meer geweest. Zonder mijn nieuwe lever had ik 14 jaar later niet in hetzelfde ziekenhuis mijn zoon op de wereld kunnen zetten en kort daarna mijn dochter.

Dankzij deze lever heb ik mijn zoon en dochter wel op de wereld mogen zetten. Ik heb een gezin gekregen, mijn gezin. Ik kan me geen leven meer zonder ze voorstellen en dat leven heb ik te danken aan mijn donor.

Alles goed geregeld voor de toekomst

Zo fijn dat het allemaal goed is gegaan, toch weet ik ook hoe snel het afgelopen kan zijn. Want in het ziekenhuis ging het een periode de slechte kant op. En mijn ouders werd zelfs verteld dat ze rekening moesten houden met het 'ergste scenario'. Maar ik krabbelde steeds weer op en vocht terug.

Er zijn geen statistieken bekend over hoelang je als volwassenen met een kinderlever kan doen. Dat is iets waar ik niet te lang over na wil denken, want dan maakt het me bang. En juist dat is de reden dat ik alles goed geregeld wil hebben, voor mijn kinderen maar ook voor mijn vriend.

Ik heb er een lange tijd mijn kop voor in het zand gestoken, want hallo mij gebeurt niks. Moet je eens zien wat ik allemaal overleefd heb. Maar toch bedacht ik me laatst dat ik me er toch eens in moet verdiepen.

En zo kwam ik terecht bij Monuta. Je kunt er een verzekering afsluiten voor jezelf en je kunt je kinderen direct meeverzekeren. Dit geeft mij een fijn gevoel en dit heb ik dus ook direct gedaan. Je kunt makkelijk je verzekeringspremie berekenen en je kunt hem aanpassen wanneer jij dat wilt. Het wijst zich vanzelf en is makkelijk te vinden op de website van Monuta. Ook al zijn dit dingen waar je eigenlijk helemaal niet mee bezig wilt zijn, het kost je maar een paar minuten en is het niet gewoon een heel fijn gevoel dat je het goed geregeld hebt voor de mensen om je heen?

Waar ben jij dankbaar voor?