Ik voel me sinds een tijdje niet meer mezelf. Ik voel me gewoon bleh. En hoe dat komt lees je hier. 

Zondag avond 1 augustus zit ik beneden op de bank en heb ik af en toe een beetje voorweeën. Gezien ik dat al de hele week een beetje heb gehad, denk ik dat het nu weer niks is. Maar stiekem hoop ik dat het begonnen is. Rond een uur of 23.00 gaan we naar bed. Ik ben onrustig, ik kom niet in slaap. Ik ga even een sudoku doen. Ineens krijg ik een wee. Ik bekijk het even aan en puzzel nog even verder. Soms dommel ik nog even wat weg. Ze komen soms om de 5 minuten, soms om de 2 minuten. Het is wisselend, maar ik weet dit is het nog niet. Ik probeer nog wat te slapen. Tegen 03.30 ga ik naar de wc, daar verlies ik een beetje bloed. Terug boven, maak ik Henriko wakker. En vertel dat ik nog niet echt heb geslapen door wat voorweeën en dat ik net op de wc bloed verlies had. We besluiten om het ziekenhuis te bellen, aangezien we hadden afgesproken mocht ik wat voelen moest ik gelijk bellen. Omdat de 3de bevalling een keizersnee was moet ik naar het ziekenhuis om daar te bevallen.

Met de geboorte van Niek, (mijn vierde kindje) kregen wij een kraamcadeautje opgestuurd van Vtech. Zo ontzettend lief en attent. Echt super bedankt.  

Zaterdag 3 juli ik ben vandaag precies 37 weken zwanger. Gisteren heb ik mijn schaambotje gekneusd. En dat doet echt, maar ook echt heel zeer (haha ik beval liever) en vandaag op de wc verloor ik mijn slijmprop. Ben benieuwd hoelang het nu nog duurt voor dat de baby komt.

Mijn verlof is in gegaan. Laatste werkdagje heb ik gehad op 24 juni. Vanaf nu lekker 16 weken thuis. Genoeg tijd om straks te wennen aan onze nieuwe gezin.

Wat gaat er met mij mee naar het ziekenhuis in mijn vluchtkoffer?

In mijn vorige blog schreef ik dat ik me down voelde en behoorlijk last had van stemmingswisselingen. En dat ik het moeilijk vond om van de kleine dingen te genieten.

We zitten alweer tegen het einde van het 2de trimester aan. Als ik dit schrijf.

Zomervakantie 2020 kreeg ik mijn 2de miskraam. Na de miskraam waren we bezig om zwanger te worden. We weten allemaal dat dit niet vanzelf sprekend is. Elke maand wachten op je ongesteldheid is slopend als je heel graag zwanger wilt zijn. Op 14 november deed ik voor de eerste keer weer een zwangerschapstest. Iets in mij zei dat het nu nog wel eens raak kon zijn. En ja hoor ik zag een heel licht streepje, maar het was eigenlijk nog te vroeg om te testen dus ik deed 2 dagen daarna nog een test en deze was ook gelijk positief. Ohh wat waren we blij. Ons geluk kon niet op. Maar ja, zwanger na een miskraam.. Zware weken volgde, want bij alles wat ik voelde dacht ik. O nee niet weer. Telkens als ik naar de wc ging was ik bang dat ik bloed zag. We kregen een vroege echo, daar was gelukkig een kloppend hartje te zien. Toch was het nog even spannend, want de vorige keer ging het juist in die week erna fout. Wel hadden we besloten om het nieuws al te delen met onze ouders en broertjes en zusjes. Dit ging alleen niet helemaal zoals we samen hadden gepland. We zaten precies met kerst en oud en nieuw in quarantaine. Want mijn man had Corona en daarna volgde ik met Corona. En het leek ons juist zo leuk om het nieuws te vertellen met kerst. Dus we hebben gevideo belt en via daar het nieuws verteld. Iedereen was helemaal blij en enthousiast voor ons. Zo leuk om te zien.