2 jaar geleden
Ik voel me bleh..
Nooit meer een mirena spiraal voor mij
Ik voel me sinds een tijdje niet meer mezelf. Ik voel me gewoon bleh. En hoe dat komt lees je hier.
Op 10 november mocht ik naar de huisarts voor het plaatsen van mijn mirena spiraal. Niet wetende dat daarna het drama begon..
Een week ging het goed, op de dag zelf had ik wat krampen van het plaatsen wat heel normaal is. Een week later, begon ik bloed te verliezen. Ik dacht nog oh ik word gewoon ongesteld met het spiraaltje. Sommige vrouwen worden niet ongesteld met de mirena spiraal. Ik hoorde dus bij het gros wat wel ongesteld word met een spiraal. Geen probleem dacht ik, hoort er gewoon bij.
Na een week bloeden was het nog steeds niet over. Ene dag was het wat erger dan de andere dag. Mijn lichaam moest er aan wennen, wat logisch is. (ik heb ook al eens een koper spiraal gehad, maar daar kon ik niet tegen)
22 december heb ik een afspraak staan voor controle om te kijken of de spiraal goed op zijn plaats zit. De spiraal zit goed, ik overleg voor het bloedverlies. Ze zegt het kan tot 3 maanden aan houden. Zullen we het nog een kans geven? Prima dacht ik. We spreken een nieuwe datum af om weer contact te hebben.
Ik blijf bloed verlies houden. Soms zo heftig dat ik gewoon doorlek. Ik vind het totaal niet prettig.
19 januari besluit ik samen met de huisarts om hem eruit te halen, zodat ik van het bloedverlies af ben. Want dit hoort toch niet helemaal. Ik moet beginnen met de pil, zodat het bloedverlies gaat stoppen. Dit blijkt helaas niet het geval.
28 januari moet ik weer terug komen. Ze vinden het vreemd dat het bloedverlies aanhoudt. Ik moet stoppen met de pil en beginnen met pilletjes die vrouwen gebruiken om hun menstruatie uit te stellen. Daar begin ik dus mee. Na 3 dagen is het bloedverlies gestopt. Ik denk YES, eindelijk niet meer ongesteld.
Maar helaas.. Na een week begint het weer opnieuw. Ik heb weer contact met de huisarts. Toch maar weer stoppen met die pilletjes en weer beginnen met de pil.
Ik zit niet lekker in mijn vel en voel me totaal niet mezelf, heel moe, veel hoofdpijn, een opgeblazen buik, zweten en met vlagen schagerijnig. Ik ken mezelf zo helemaal niet. Soms zit ik op de bank en denk ik dat ik ga flauwvallen. Ik heb gewoon weinig energie, de kinderen vragen ook aandacht. En die wil ik hun ook gewoon geven.
Ik vraag voor een afspraak om mijn HB te laten controleren. Dat is geen probleem en mag ik laten doen. Mijn HB is lager dan wat het eigenlijk hoort te zijn. Dat verklaart dus ook waarom ik me zo lamlendig voel.
Smiddags belt de huisarts me persoonlijk op. Voor een doorverwijzing naar de gynaecoloog. Om verder te onderzoeken waar het bloedverlies vandaan komt. Deze afspraak staat gepland op 14 februari. Ik ben benieuwd..
Word vervolgd..
