18 jaar was ik dat ik zwanger raakte. 19 jaar dat ik voor het eerst echt mama werd. De laatste tijd komt besef wel heel hard binnen dat ik oud wordt. 😅 mijn oudste is nu op dezelfde leeftijd al dat ik was dat zij in mijn buik zat. Alle clichés zijn waar de tijd vliegt echt voorbij. Voor mijn gevoel is het nog zo kort geleden en kom ik zelf net van school af. 

Loslaten

Terug in de dagelijkse ritme en geen vakantie ritme meer....

Ik moet bekennen dat ik als moeder niet de meeste geduld heb die er in de wereld is. Maar met kinderen moet je geduld hebben, zeker om een gelukkig kind te hebben.

Het is 1 augustus als wij voor controle weer naar het ziekenhuis moeten, van de gynaecoloog moeten wij naar boven voor een ctg scan. En de opdracht dat wij moeten gaan nadenken wat wij willen. Na een half uurtje ctg komt de gynaecoloog met de mededeling dat ik eigenlijk vanmiddag alweer terug moet komen voor de inleiding. Langer wachten wil zij niet. hooguit 1 dag! Nou dan liever toch morgen want de 2 jongste kinderen waren nog thuis en we moesten oppas regelen voor de jongens, hooguit een dag dachten wij want ik beviel altijd binnen 9 uur. 

Afgelopen jaar zijn we begonnen met de onderzoeken van Sanne bij de kinderarts. Een rollercoaster zou je het nu wel kunnen noemen. Omdat ik mij zorgen maakte over haar als ze wakker word moest ik filmpjes maken voor de kinderarts. 

Na 13,5 jaar heb ik soms nog steeds de naweeën van de dag dat mijn zoon werd geboren. De week ervoor zal ik nooit meer vergeten, de week erna ook niet! Maar van de bevalling heb ik nu nog gewoon een zwart gat. De film van na de bevalling kan ik niet kijken want toen sloop denk al de breuk tussen mij en mijn ex erin. 

Vaak heb je als groot gezin veel te maken met nadelen in ieder geval mensen die alleen maar nadelen zien en die ook benoemen. Van de week kwam er een moeder naar mij toe en zij wilde van mij weten hoe ik op de situatie keek. Ze zei echt ik wilde even jou als klankbord gebruiken. Omdat ik al 2x de kleuterfase heb gehad en bijna de 3de ook achter mij heb liggen vroeg zij zich af hoe zij in de situatie moest reageren ,

vandaag liep ik naar de brievenbus zoals gewoonlijk om te kijken of we post hebben. zag ik een brief van ziekenhuis voor Sanne. Ik dacht nog dat kan niet zo snel toch? De kinderarts had verteld dat niet zo veel haast had en dat we vanzelf opgeroepen zouden worden. Nou dat was een week geleden dat ze dat zei.