Profile icon Profiel News icon Posts (11)
Blog image
  • Vakantie dagje weg
  • Avontuur
  • opreis
  • reizenmeteenbaby

Op reis met een baby van 7 maanden (part 1)

Mijn vriend en ik houden van er op uit gaan. We zijn graag bezig, actief en hebben natuurlijk ook 2 honden die de nodige beweging vragen. Toen ik zwanger werd, hebben we het er ook over gehad, hoe ons leven er straks uit zou gaan zien. Nou hebben we in de weekenden en de grote vakantie altijd al een kind over de vloer natuurlijk, maar straks zou er 1 zijn die er gewoon altijd is! Mijn harde eis was, dat ik actief wilde blijven met de honden. We hebben werkhonden en ze hebben het gewoon nodig(en ik ook). Gelukkig waren we het daar over eens en lukt het ook gewoon prima om nog steeds te trainen met Nook en Nash. 

Artikel lezen
0 Reacties tonen
Blog image
  • Kind
  • dreumes
  • opgroeien
  • boysmom
  • eerstejaar
  • 1jaaroud

En toen was hij al 1!

Alle clichés zijn waar, de tijd vliegt. Het kan gewoon niet dat een jaar geleden dit mannetje geboren werd. We zijn alweer een jaar verder. Een heerlijk jaar! Een jaar waarin we zijn gegroeid als ouders. Een jaar waarin ik me nog nooit zo zeker en onzeker tegelijk heb gevoeld over vanalles. Ons eerste jaar hebben we vooral genoten denk ik. Morris was een makkelijke baby. Dat betekend niet dat het helemaal van een leien dakje ging, maar klagen mogen we zeker niet. Hij sliep vlot door, wil altijd wel eten. (Wordt eerder boos als het eten op is) en hij is eigenlijk altijd vrolijk! Ik hou van lezen en lees ook veel over hoe het ook kan gaan, hoe het niet vanzelf gaat en ben dan zo blij dat het gelukkig ook wel goed kan gaan. 

Artikel lezen
0 Reacties tonen
Blog image
  • Baby
  • borstvoeding
  • flesvoeding
  • zelfzorg
  • #happybaby
  • happymom

3 maanden borstvoeding

Mijn borstvoeding verhaal

Ik wilde graag borstvoeding proberen te geven bij Morris. Ik romantiseerde het niet, want had al vaak genoeg gehoord dat het vaak echt niet vanzelf ging. Ik wilde het proberen, zou het niet lukken om wat voor reden dan ook, dan zouden we overstappen op flesvoeding. Op wat kleine opstartproblemen na, kwam de borstvoeding goed op gang en ondanks dat Morris een erg luie drinker was/is (houd nog steeds liever niet zelf de fles vast) we moesten hem regelmatig stimuleren om verder te drinken, liep de borstvoeding goed en groeide meneer als kool! Ik bleef de borstvoeding lastig vinden. Niet zozeer het geven van borstvoeding, maar de onzekerheid of er wel voldoende naar binnen ging bij Morris, een flesje maak je en je weet precies wat de kleine drinkt, maar met borstvoeding is dat toch niet zo makkelijk. Verder had ik wel erg veel moeite op de momenten dat Morris aan het clusteren was, dan sloeg de onzekerheid helemaal toe! Natuurlijk lees je erover, waarom ze clusteren en dat het normaal is, maar voor mij voelde het niet fijn. Doordat ik gespannen was op die momenten, ging het aanhappen van Morris ook een stuk minder, want logischerwijs werd hij ook meer gespannen. Als ik mezelf dan weer tot rust had gebracht, lukte het gelukkig wel weer. Toch bleef het een dingetje. Ik had met Aj besproken dat ik borstvoeding wilde proberen en hij vond dat helemaal prima en zei dan ook dat als ik dat graag wilde ik daar voor moest gaan. Toch voelde ik me soms erg alleen in het borstvoeding verhaal. Ik voelde niet veel support van hem en hij heeft ook meerdere keren aangegeven of we dan niet gewoon een flesje tussendoor moesten geven, zodat we zeker wisten dat hij wat binnen had. Het was niet kwaad bedoelt, dat weet ik zeker. Hij zag dat het mij veel energie kostte en zag ook dat het soms behoorlijk wat spanning opleverde bij zowel mij als Morris. Op deze manier probeerde hij te helpen, ookal gaf het mij dan nog een eenzamer gevoel. Misschien had ik hem voor Morris zijn geboorte al meer moeten betrekken bij het borstvoeding verhaal, maar ik weet niet of hij daar nou echt behoefte aan had. Uiteindelijk heb ik 3 maanden succesvol borstvoeding gegeven en daar ben ik trots op! Ik vond het heel mooi om te doen, maar ook heel zwaar. Ik was de voedingsbron en moest altijd in de buurt zijn voor Morris. Natuurlijk kon ik kolven, maar toch voelde het zwaar om die verantwoordelijkheid te dragen, die taak. 

Artikel lezen
0 Reacties tonen
Blog image
  • Baby
  • borstvoeding
  • moederliefde
  • kraamweek
  • zorgenmaken
  • nieuwemama

En daar is Morris!

Mijn kraamweek

Daar was hij dan, onze baby onze Morris! Zo blij dat de bevalling erop zat, zo fijn dat ik de naam niet meer voor mij hoefde te houden, want wat was ik trots op de naam en wat ben ik nog steeds zo blij met zijn naam! Morris! Stoer en goed uit te spreken (dachten we) maar bovenal wat was ik nog steeds ondersteboven dat dat kleine mensje naast mij in een wiegje, bij ons hoorde nu. Wat onwerkelijk en tegelijkertijd kwam er een rust over mij heen nadat ik gedoucht had na de bevalling. We moesten nog een nachtje blijven in het ziekenhuis en dat gaf mij rust. Ik had nog backup, ik hoefde het niet meteen zelf te doen. Het voelde bijna als een nachtje hotel. We kregen eten, rode kool, smaakte prima, maar ik had dan ook enorme honger! Morris leek borstvoeding al redelijk goed te snappen, hij hapte in ieder geval meteen goed aan.  Om de paar uur moest ik hem weer aanleggen en dat ging verrassend soepel. Ik werd gewekt door de verpleging, maar heb zelf uiteindelijk door adrenaline niet heel vast geslapen die eerste nacht. (Gek hè hahaha) De volgende ochtend kregen we nog ontbijt en daarna gingen we Morris inpakken als een eskimo. Het was buiten namelijk -12 op dat moment. Bizar, want in de kamer voelde het als 25 graden. Ingepakt en wel werd ik in een rolstoel met Morris in de maxicosi op mijn schoot, naar beneden gebracht terwijl Aj de auto voor reed. Een kwartier later waren we thuis. 

Artikel lezen
0 Reacties tonen
Blog image
  • Bevallingsverhalen
  • bevallen
  • wonder
  • Babyboy
  • zwarebevalling
  • Intensgelukkig

De bevalling…. Eindelijk! deel 2/2

Voor mijn gevoel duurde het een eeuwigheid voordat we bij het ziekenhuis waren. Waarschijnlijk duurde het een kwartiertje. Eenmaal daar, uit de auto gestapt en toen bleek dat 1 van de portieren van de auto niet meer dicht ging. Was vast gevroren. Aj heeft het vast gebonden met 1 van de lange honden speurlijnen en toen gauw naar binnen. Ik heb het hele stuk zelf gelopen richting onze kamer. Dit was opzich prima te doen. In beweging blijven leek iets te helpen. Eenmaal op de kamer was binnen no time de anesthesist daar. Hij moest de ruggenprik gaan zetten. Hij was kortaf en duidelijk, maar had dan ook super snel de ruggenprik goed gezet. Ik ben in bed gaan liggen en merkte al gauw helemaal niks meer van de weeën… heerlijk!! Ik kon even bijtanken. Aj had zich geïnstalleerd op de stoel in de kamer en had al instructies gehad waar hij koffie kon halen. We waren voor 6 uur in het ziekenhuis en hadden kennis gemaakt met de ploeg die aan het werk was. Ik weet de tijden en wisselingen niet precies, maar volgens mij hebben we 3 diensten meegemaakt 🙈. Om 7 uur kwam de nieuwe ploeg en hebben we ook daar mee kennis gemaakt. 

Artikel lezen
0 Reacties tonen
Blog image
  • Bevallingsverhalen
  • Bevalling
  • ontsluiting
  • eindelijk
  • klaarmee
  • 41wekenzwanger

De bevalling…. Eindelijk! 1/2

Het duurde zo’n 35 uur

Ik ben nooit bang geweest voor de bevalling, sta sowieso overal altijd wel vrij nuchter in. Het kind moet er toch uit. Mijn plan was om er vooral zonder al te veel poespas in te gaan en de natuur/mijn lichaam zijn gang te laten gaan. Ik had geen beval cursus gedaan of hypno birthing. Sowieso was alles online inmiddels, dankzij Corona. Ik heb wel nog wat webinars gekeken en filmpjes over je ademhaling etc. Maar dat was het dan ook. Verder ben ik ook niet iemand die persee alles zonder pijnstilling wil doen. Ik weet dat er risico’s aan zitten, maar ik ben blij dat de mogelijkheid er is, dus als ik het nodig zou hebben, zou ik er zeker gebruik van maken. Ik ging er “groen” in want iedereen kan zeggen dat het pijn doet, maar je weet het pas als je het zelf hebt meegemaakt. 

Artikel lezen
0 Reacties tonen
Blog image
  • Zwanger
  • zwangerschap
  • zwanger
  • Zwangerschapskwaaltjes
  • Onwerkelijk
  • ijzertekort

Echt zwanger? Maar ik voel helemaal niks!

En dan ben je zwanger! Het is gelukt, dit was immers onze wens en wat een geluk ook dat het zo snel ging, want het blijft toch iets bijzonders. De eerste weken ging het prima, had ik nergens last van en voelde ik mij niet anders dan anders. Ik had de verloskundige praktijk die vlakbij ons huis is, gebeld en een afspraak gemaakt voor met 8 weken. Dit zou ook meteen een echo zijn. Deze echo hoefde niet, maar mocht wel en dat vond ik wel heel fijn. Vooral doordat ik mij nog normaal voelde, had ik nog wat overtuiging nodig dat ik daadwerkelijk zwanger was. Dat normaal voelen was van korte duur, want rond de 6/7e week begon de misselijkheid en vermoeidheid ook vooral. Al met al heb ik een prima zwangerschap gehad, maar zijn alle standaard kwaaltjes wel voorbij gekomen. Met 8 weken de echo gehad en het hartje dus ook zien kloppen en dat maakte het een stuk echter, maar toch heel lang nog het gevoel gehad dat dit niet in mijn buik kon zijn. Nog voor de eerste echo, had ik het al verteld op mijn werk. We wilden graag wachten tot de 12 weken echo, maar op mijn werk ging dat niet lukken. Ik was erg moe, veel misselijk en soms duizelig erbij. Ik werk als dierverzorger bij Apenheul, wat fysiek soms best zwaar kan zijn. Uiteindelijk ben ik na het eerste trimester al gauw gestopt met het verzorgen van de gorilla’s. Dat is qua verzorging wel het zwaarste aangezien je de verblijven in moet klimmen en je met kratten groente aan het sjouwen bent. Ik was ongeveer tegelijk zwanger met 1 van onze gorilla’s. Ook zij leek last te hebben van misselijkheid en ze had vooral last van een slecht humeur…. Tegen mij. Misschien omdat we in hetzelfde schuitje zaten, geen idee 🤷‍♀️. Uiteindelijk is haar kleine 9 dagen later geboren dan Morris. 

Artikel lezen
0 Reacties tonen
Blog image
  • Zwanger
  • zwanger
  • eerstekindje
  • snelzwanger

Zwanger terwijl je pas 1,5 jaar samen bent…

Oktober 2018 begon ons avontuur, november 2019 gingen we samenwonen in ons koophuis en begin 2020 hebben we besloten te stoppen met anticonceptie (pil) omdat we toch wel heel graag een kind samen wilde. Als je het zo leest, als ik het zo lees denk ik wooow, dat is best snel gegaan allemaal. Toch heeft het nooit zo gevoeld. Bij elke grote gebeurtenis was ik wel altijd bang voor de reacties van de mensen om ons heen. Mijn ouders, zijn ouders, maar ook vrienden en collega’s. Inmiddels ben ik daar niet meer bang voor en we hebben ook nooit vreemde reacties gehad. Iedereen leek hetzelfde gevoel te hebben als wij zelf. Het gevoel van het zit goed! En dus besloten we in januari 2020 toen we met familie een lang weekend in Drenthe waren, dat ik zou stoppen met de pil. Dit hebben we niet aan de grote klok gehangen, maar gewoon voor onszelf gehouden. Je weet immers niet hoe lang het duurt voor je zwanger raakt en of het überhaupt zal lukken. 

Artikel lezen
0 Reacties tonen