En toen was hij al 1!
Alle clichés zijn waar, de tijd vliegt. Het kan gewoon niet dat een jaar geleden dit mannetje geboren werd. We zijn alweer een jaar verder. Een heerlijk jaar! Een jaar waarin we zijn gegroeid als ouders. Een jaar waarin ik me nog nooit zo zeker en onzeker tegelijk heb gevoeld over vanalles. Ons eerste jaar hebben we vooral genoten denk ik. Morris was een makkelijke baby. Dat betekend niet dat het helemaal van een leien dakje ging, maar klagen mogen we zeker niet. Hij sliep vlot door, wil altijd wel eten. (Wordt eerder boos als het eten op is) en hij is eigenlijk altijd vrolijk! Ik hou van lezen en lees ook veel over hoe het ook kan gaan, hoe het niet vanzelf gaat en ben dan zo blij dat het gelukkig ook wel goed kan gaan.
Morris is nu geen baby meer, het is een dreumes. 1 die graag op onderzoek uit gaat. Hier geniet ik volop van en tegelijkertijd kom ik handen en voeten te kort om hem weer ergens weg te houden. Ik vond de babyfase heerlijk, maar dat was eigenlijk maar heel kort. De fase erna was ook prima, maar je merkte dat Morris zelf wat vaker gefrustreerd was doordat hij sommige dingen nog niet kon. Toen hij het kruipen eenmaal onder de knie had, ging hij los. Hij wil alles onderzoeken en alles open maken en overal aan zitten. Ik denk dat ik deze fase tot nu toe het leukste vindt. En ik weet dat je van alles zo veel mogelijk moet genieten omdat het allemaal zo snel voorbij gaat, maar stiekem kan ik niet wachten tot hij kan lopen!
Ik weet zeker dat Morris ook niet kan wachten! Loopt al goed langs en gaat overal staan, dus lang zal het niet meer duren.