Na mijn reels begin september kreeg ik meermaals de vraag om mijn verhaal op papier te zetten. We gaan terug naar eind mei. Waar ik voorheen nog nooit van Alopecia had gehoord staat mij het incident tussen Will Smith en Chris Rock mij nog wel helder voor de geest. Will Smith's vrouw kreeg in 2018 de diagnose Alopecia Areata, een auto-immuun ziekte waar je lichaam denkt de haarzakjes aan te moeten vallen en waardoor haren uitvallen.  Je hebt verschillende soorten vormen van Alopecia, o.a. de Areata vorm, dan valt je haar pleksgewijs uit, Totalis en Universalis raak je heel al je hoofdhaar en lichaamshaar kwijt. Chris Rock maakte een grap over het kale hoofd van Smith's vrouw waarop Will Smith uithaalde. De pijn en emotionele lading daarachter had ik toen nog niet zo door. 

Dit zou één van mijn uitspraken kunnen zijn. Dit soort uitspraken zette mij sinds het interview met Harry en Meghan weer aan het denken. Als moeder van een half Nederlands/half Dominicaans jongetje raakte het mij enorm toen er verteld werd dat men in het Engelse Koningshuis zich dus zo'n zorgen maakte over hoe ‘donker’ hun kindje zou zijn. Ik had hier tot op heden nog helemaal niet bij stil gestaan.

In mijn vorige blog(s) heb je kunnen lezen dat ik mijn relatie ongeveer bij 30 weken zwangerschap heb beëindigd. Wel heb ik nog altijd goed contact met de vader van Rey en dat was ook zo tijdens de laatste maanden van mijn zwangerschap. De vader van Rey woont in Frankrijk en het was dan ook altijd al spannend of hij bij de bevalling kon zijn. Wij hadden er vaker over gesproken en samen hadden we afgesproken dat als het lukte hij in ieder geval in het ziekenhuis aanwezig zou zijn en dat we op het moment zelf zouden kijken of ik hem ook daadwerkelijk aan de rand van mijn bed wilde hebben. Degene die ik hoe dan ook bij mijn bevalling wilde hebben was Eline, mijn zusje.

Lieve Rey,

Voor het eerst op vakantie als singlemom. Noem mij gek noem mij stoer, maar ik ga het doen! Wie van jullie heeft dat al gedaan? Voor mij is het bijna zover. Als alles meezit gaan Rey en ik in juli 2,5 week kamperen in Zuid-Frankrijk. Bij mij is kamperen mij met de paplepel ingegoten, er is tot mijn 18de verjaardag maar 1 zomer geweest dat we niet met mijn ouders zijn gaan kamperen en dat was na de geboorte van mijn zusje. Frankrijk, Italië, Kroatië, Slovenië en Tsjechië, wij gingen vroeger altijd een ruime 3 weken op pad, eerst met de vouwwagen en daarna met een caravan.

4 maanden is Rey en eigenlijk sinds zijn geboorte, zelfs daarvoor al zit ik in een soort van quarantaine. Eerst omdat ik door die dikke buik en de vermoeidheid die erbij kwam kijken natuurlijk niet meer zoveel kon doen. Na de geboorte heb ik mij erg eenzaam gevoeld, mede doordat ik zo vermoeid was, waren mijn avonden kort dus s’avonds afspreken met vriendinnen zat er niet in. Je hoort altijd wel vaak dat je wereldje een stuk kleiner wordt en in mijn geval was dit ook zeker zo. Ik keek dan ook erg uit om weer te mogen werken, ik wilde meer zijn dan alleen maar een thuiszittende alleenstaande moeder. Ik wilde mijn hersens weer gebruiken, ik vind mijn werk zo leuk en keek ernaar uit dit te gaan combineren met het moederschap.

We lezen overal dat het Coronavirus voor kinderen niet zoveel kwaad kan... maar als je kleintje veel symptomen heeft en doorgestuurd wordt naar de corona-poli schiet de stress je wel even te binnen. Dit overkwam mij afgelopen nacht. Ik merkte de nacht ervoor al dat Rey niet zo in z'n hum was, hij liet een paar keer de helft van zijn fles staan en was best wel hangerig. Wellicht een spongetje dus lekker extra geknuffeld en gister overdag was hij weer heerlijk de oude, dronk zijn flessen gewoon leeg en ik maakte me al geen zorgen meer. Tot gisteravond, hij begon veel te hoesten en kreeg er ook koorts bij. Toen ik hem rond half 1 tempte had hij 39,1 graden koorts... Rey is mijn eerste kindje en ook doe ik de opvoeding alleen dus zoiets is best wel spannend en zeker in deze tijden. Op internet las ik dat baby's onder de 3 maanden eigenlijk geen koorts mogen krijgen, Rey zit op de grens over 5 dagen zou hij 3 maanden zijn..   Dus belde ik de regionale huisartsenpraktijk, legde alle symptomen voor en zij gingen overleggen. Aangezien het toch corona gerelateerde klachten zijn mocht ik dus niet naar hun toe en werd ik doorgestuurd naar het ziekenhuis in Delft. Daar zou men op de speciaal ingerichte Corona-poli  naar hem kijken. Er mocht 1 volwassenen met hem mee dus pakte ik snel een tas, gelukkig was ik nog zo helder dat ik ook  aan  desinfecterende handgel had gedacht, en konden we gaan.