#zegneetegenracisme

Dit zou één van mijn uitspraken kunnen zijn. Dit soort uitspraken zette mij sinds het interview met Harry en Meghan weer aan het denken. Als moeder van een half Nederlands/half Dominicaans jongetje raakte het mij enorm toen er verteld werd dat men in het Engelse Koningshuis zich dus zo'n zorgen maakte over hoe ‘donker’ hun kindje zou zijn. Ik had hier tot op heden nog helemaal niet bij stil gestaan.

Voor mij is racisme nog iets wat ik voornamelijk op de televisie zie of in de krant lees. Begrijp mij niet verkeerd, ik vind het vreselijk dat iemand met een niet Nederlandse naam niet dezelfde kansen heeft als ik op de arbeidsmarkt. Maar tot op heden staat dit nog ver weg uit mijn dagelijks leven.

Ik herinner mij wel nog een les op de basisschool, hoe het precies ging weet ik niet meer. Maar de kinderen met blauwe ogen mochten achter hun bureau blijven zitten en de kinderen met bruine ogen moesten blijven staan. Gedurende de hele ochtend mochten de kinderen met bruine ogen beduidend minder (niet buitenspelen, niet naar de wc etc). Ik weet nog dat dit zoveel deed met mij dat ik tussen de middag al huilend thuiskwam en smiddags niet meer naar school toe wilde. En dat terwijl ik blauwe ogen had hè en dus eigenlijk bevoorrecht was. Als kind had ik een groot rechtvaardigheidsgevoel en de oneerlijkheid die werd gecreëerd in de klas was voor mij toen zo onrechtvaardig. Pas jaren later toen ik de lerarenopleiding deed hoorde ik van dit ‘blue eyed brown eyed experiment’ en begreep ik er uit hoe snel je het sluimerende proces van racisme inzichtelijk en voelbaar maakt.

Ik was zo iemand die geloofde dat ik in een wereld leef waar je huidskleur, afkomst of religie er niet toe doen als het gaat om kansen op de arbeidsmarkt, veiligheid op straat of acceptatie van de buurtbewoners. Maar ontken ik daarmee niet de werkelijkheid en ervaringen van hoe het er wel degelijk aan toe kan gaan voor anderen? De vraag is of ik dat wil, ik voor wie zelfs pimpelpaarse mensen gelijk zijn?

Nee, want als Rey later in situaties terecht komt waarin hij anders behandeld wordt dan wil ik er voor hem zijn en dit niet wegwuiven. Waar discriminatie voor volwassenen soms al genormaliseerd is, valt het kinderen juist eerder op. Ik wil Rey zo goed en zo kwaad als ik kan antiracistisch opvoeden. Ik wil Rey leren welke grapjes wel leuk zijn en welke niet. Wat doet het bij een ander en bij jezelf als je meelacht of juist niet. Ik wil hem meegeven dat we allemaal anders maar toch gelijk zijn en ik wil hem van jongst af aan leren dat hij trots mag zijn op zijn mooie kleurtje. 

Ik wil als witte Nederlandse vrouw/moeder racisme niet meer onderschatten of verwaarlozen. Niet meer wegpraten onder het mom van die ‘ander’ die overgevoelig is. Ik wil het niet meer negeren en minimaliseren.

Ik zeg nee tegen racisme!

Reageer hieronder met #zegneetegenracisme als je ook tegen racisme bent 😊