Dit jaar voelt een beetje gek, een beetje anders. De weken erna toe merk ik dat ik anders word, onrustig, emotioneel maar nu ook een beetje vlak en schuldig..

Helaas had Fenna een wat lastigere start en moest ze even in het ziekenhuis blijven. De avond voor wij ons moesten melden ging Fayen uit logeren en vertelde wij dat we naar het ziekenhuis gingen omdat Fenna geboren zou worden. Ze leek alles prima te snappen. De avond nadat Fenna geboren was kwam ze op bezoek. Wat had ik me dat bezoekje toch even anders voorgesteld zeg! 

Woensdag 7 oktober, het eten werd net op tafel gezet toen we telefoon kregen. De opa van Martijn is onverwachts overleden. Even totale chaos want we hadden dat totaal niet zien aankomen. De laatste week vonden we al enorm spannend omdat die vrijdag een groeiecho gepland stond en we dan zouden kijken of de datum voor de keizersnede bleef staan of dat deze veranderd zou worden. 

Het heeft me meer gedaan dan ik had gehoopt. Manlief en dochter die amper mee mochten naar afspraken terwijl het alweer zo spannende tijd zou worden. Gelukkig werden er even wat regels versoepelt en mag mijn man nu weer mee naar controles, konden we een pretecho boeken waarbij Fayen mee mocht. Al vond ze het speelgoed stukken interessanter dan de baby ik mama haar buik.. 🙈

Het klinkt een beetje raar en ik merk dat ik er zelf ook ontzettend mee worstel. Straks heb ik drie kinderen maar waarvan er maar twee bij ons zullen zijn. In het praten en in het doen loop ik er soms tegen aan. En daarmee bedoel ik echt niet dat ik Jayden wil vergeten of vergeet, in tegendeel zelfs maar het is soms zo lastig. Want er zitten er maar twee in de auto straks, er spelen er maar twee samen.. 

Soms weet ik nog steeds niet zo goed waar mijn reacties en emoties ineens vandaan komen maar ik weet dat ze soms erg heftig kunnen zijn. De periode toen Jayden in het ziekenhuis lag gingen in een waas aan me voorbij, ik heb weinig mee gekregen en kan me ook weinig herinneren. Maar gelukkig is er iemand van Make a Memory langs geweest om foto’s te maken. Zo ook deze.. 

Ik wil je vast houden en nooit meer los laten.

Tsja lastig, hoe ga ik wat ik nu denk en voel en wat ik vooral besef goed op papier zetten. Vorige week is de opa van mijn vriend overleden. Hij was 88 jaar en zijn gezondheid was erg slecht en in de laatste weken voor zijn overlijden werd dit alleen maar slechter. Ergens hadden wij toen al afscheid van hem genomen. 

Yeaaah afgelopen september vertrokken we voor 10 dagen naar Mallorca! Nog steeds voel ik in m’n hoofd niet altijd even veel dus wist ik niet zo goed wat ik er van moest vinden. Al had ik er ergens wel zin in, gewoon even niks moeten, geen afspraak, geen visite even niemand waar ik verder rekening mee moest houden. Dit was de tweede keer dat we met F gingen vliegen. De eerste keer waren mijn ouders ook mee, dat vond ik fijn want wat als ze de hele boel op stelte zet en ik in paniek raak? Gelukkig gebeurde dat toen niet en nu eigenlijk ook niet!