5 jaar geleden
Vakantie en mijn worsteling
Afgelopen vrijdag kwamen wij weer terug van vakantie. Wat was het heerlijk! Vooral het weer en het feit dat even niks moet en alles kan! Ik vond het weer spannend om te gaan maar het viel reuze mee. Het enige waar ik zo mee worstel is dat de buitenwereld alleen F ziet maar niemand van J weet. Soms is dat fijn, maar soms..
Yeaaah afgelopen september vertrokken we voor 10 dagen naar Mallorca! Nog steeds voel ik in m’n hoofd niet altijd even veel dus wist ik niet zo goed wat ik er van moest vinden. Al had ik er ergens wel zin in, gewoon even niks moeten, geen afspraak, geen visite even niemand waar ik verder rekening mee moest houden. Dit was de tweede keer dat we met F gingen vliegen. De eerste keer waren mijn ouders ook mee, dat vond ik fijn want wat als ze de hele boel op stelte zet en ik in paniek raak? Gelukkig gebeurde dat toen niet en nu eigenlijk ook niet!
Ik durf van mijn eigen kind te zeggen dat je zowat niet eens merkt dat ze mee vliegt! Omdat ze nog onder de 2 is moest ze op schoot.. Dat was even een uitdaging want ondanks haar leeftijd had ze wel de lengte en het gewicht van een ouder kind! Ze lag dan ook over ons beide heen, lekker knus! Hoe fan ze van vliegtuigen is als ze voorbij vliegen hoe weinig het haar boeide toen we er in zaten. We wouden alles laten zien, kijk nu zijn we in de wolken.. Ze keek even en draaide gelijk weer terug. Viel heerlijk in slaap, keek wat rond en toen waren we er al!
Ik voelde me nog steeds niet goed toen we weg gingen al ging het stukken beter dan een paar maanden geleden maar wat vond ik het heerlijk dat niks hoefde. Dat heeft me echt even goed gedaan. Geen afspraken en geen visite even rust van iedereen. Ik zou dat vaker moeten doen! Ik heb mezelf dan ook voorgenomen om nog maar op twee dagen afspraken te gaan plannen. Soms ben ik zo heen en weer aan het vliegen, niet te doen, en zoveel onrust krijg je er van!
We zaten op een fijn complex voor kinderen. F kon er heerlijk zwemmen en zelf door het badje lopen, glijbanen, waterstralen maar gaf het meisje een luchtbed en ze ging: zonnen, zonnen. Althans dat riep ze zelf!
Er was animatie en mini disco. Hoe bang ze hier in Nederland voor van die knuffel beesten is ontstond hier haar eerste liefde voor zo pop, een soort minion. Heel de vakantie was ze in de ban.
Op een avond liepen we terug van de mini disco, het was helder en genoeg sterren te zien. F keek omhoog en bleef wijzen.. Automatisch kijk je omhoog en dat moment kwam wel even binnen. Een ster staat bij ons symbool voor J. Toen we later op de kamer waren merkte we dat we beide onrustig waren en het zelfde voelde op dat moment.
In de vakantie heb ik er minder aan gedacht. Misschien ook niet zo gek want je komt in een nieuwe omgeven en What you see is What you get. Wat ik daar mee bedoel is dat mensen ons zien maar J niet. Iedereen gaat er vanuit dat F ons enige kind is. In mijn hoofd heb ik het hier erg moeilijk mee. Wat zou ik graag willen schreeuwen dat ik er nog eentje heb maar dat is een beetje gek! En ik kan het andere ook zeker niet kwalijk nemen dat ze dat denken want je ziet het niet. Maar toch voelde het ergens ook fijn, we waren nu even niet het gezin die die heftige tijd heeft gehad. Ik was nu even niet die persoon met die grote koffers bagage.
Het blijft een worsteling om het verlies van J een plek te geven in het leven en dan vooral in nieuw momenten. Laat voorop staan dat ik twee kinderen heb en dit ook altijd zeg maar het liefst laat ik het erbij. Soms gaat dat en soms niet. Soms wil ik over J schreeuwen en soms wil ik niks zeggen. Ik wil graag een handleiding voor situaties maar dat gaat niet, iedere situatie is anders en in iedere situatie zou ik voor mijzelf moeten kijken wat goed voelt om te delen of om te zeggen.
We hebben een fijne vakantie gehad, en die is ook zo weer vergeten helaas want wat een rot weer hier in Nederland! Je valt zo snel weer in je standaard ritme terug! Maar er even tussen uit zouden we soms vaker moeten doen. Ik heb nu geleerd dat ik niet altijd maar iets moet plannen maar ook de rust voor mijzelf moet nemen. Ik blijf onder behandeling om te kijken hoe ik er voor mezelf mee moet omgaan en wat ik moet, najaa wil zeggen in bepaalde situaties. Het zal altijd een gevecht zijn maar dat mag me niet meer in de weg staan. Zeker niet nu ik straks weer ga werken.. Jaa, je leest het goed! Ik ga weer werken. Spannend maar ook vee zin in. Mijn wereld is klein geworden en ook dat was een eye opener op vakantie.. Je hebt daar zoveel mensen en maakt makkelijk contact, zeker met kinderen. Gewoon even andere gesprekken en andere mensen. Ik heb nog even de tijd om er naar toe te leven en hoop zo dat dit hem gaat worden! In mijn volgende blog vertel ik er meer over!
