4 jaar geleden
Meer dan duizend woorden
Ineens voelde ik weer een enorme drang om de foto’s van Jayden te bekijken. Ik pakte zijn fotoboek erbij en bladerde er rustig door heen. Tranen vloeiden rijkelijk maar toen ik bij deze foto kwam, werd ik stil maar tegelijk brak ik zo ontzettend hard.
Soms weet ik nog steeds niet zo goed waar mijn reacties en emoties ineens vandaan komen maar ik weet dat ze soms erg heftig kunnen zijn. De periode toen Jayden in het ziekenhuis lag gingen in een waas aan me voorbij, ik heb weinig mee gekregen en kan me ook weinig herinneren. Maar gelukkig is er iemand van Make a Memory langs geweest om foto’s te maken. Zo ook deze..
In al die tijd heb ik niet beseft, erbij stil gestaan dat dit het beeld was waar we heel de dag in leefde, naar keken. Dat hij er zo bij lag. Zoveel slangetjes, medicatie en spullen.
Ik word er weer stil van, deze foto vind ik zo overweldigend. Het maakt me onwijs verdrietig, ik voel de pijn, het verdriet, de boosheid maar vooral de leegte weer naar boven komen. Maar tegelijk geeft deze foto alles weer. Ik kan er zoveel over zeggen maar wordt er stil van. De periode, en nu nog. Zo ontzettend heftig.
Ik word er stil van maar ik wil schreeuwen,
Kon je nog maar even hier zijn 💙💫
Momvan3girls
Vreselijk.... Wat een verdriet