3 jaar geleden
De spanning stijgt, baby nummer 3
Inmiddels zijn we voor deze derde zwangerschap alweer 35 weken onderweg. Ik vond het dit keer enorm snel gaan, misschien omdat er nu wel een kleintje om me heen huppelt.. Geen idee. We hadden gehoopt deze zwangerschap heel bewust mee te maken maar toch ging dat weer even allemaal anders vanwege Corona..
Het heeft me meer gedaan dan ik had gehoopt. Manlief en dochter die amper mee mochten naar afspraken terwijl het alweer zo spannende tijd zou worden. Gelukkig werden er even wat regels versoepelt en mag mijn man nu weer mee naar controles, konden we een pretecho boeken waarbij Fayen mee mocht. Al vond ze het speelgoed stukken interessanter dan de baby ik mama haar buik.. 🙈
Inmiddels zijn we de 35 weken gepasseerd en mag ik toch wel zeggen dat het einde in zicht komt en toch ook de spanning weer toeneemt. Ik ben onwijs blij dat Martijn mee mag naar de afspraken. Deze zwangerschap vind ik lichamelijk ook wel het zwaarst terwijl mijn suikers dus echt super goed zijn! Dat is wel een geruststelling al roept het ook weer veel vragen op. Zoals jullie weten was Jayden* erg groot en is dit de oorzaak waardoor hij klem kwam te zitten. Baby nummer 3 laat echter op de groeiecho’s een nog hardere groei zien dan Jayden*.
Ik weet dat ik niet natuurlijk zal bevallen en het een geplande keizersnede wordt maar toch zeg! De spanning neemt met de dag toe al leek ik eerst zo rustig, ik vond het dit keer ook lastiger om aan dingen te beginnen. Sinds afgelopen weekend is het kamertje pas klaar, en de naam tsjaaa dat blijft wel een dingetje! Voor vrijdag staat er weer een groeiecho gepland en aan de hand daarvan bespreken we wanneer de kleine meid gehaald zal worden en of er eventueel longrijpingsprikjes nodig zullen zijn, ook dat zal voor ons weer een nieuwe fase worden.
Ik merk dat ik uitkijk naar vrijdag, gewoon om te weten waar we staan want de gedachtes en spanning die steeds meer gaan komen zorgen er voor dat ik moe ben. Een zwangerschap zal nooit meer onbezorgd zijn en altijd een gevoelig puntje blijven wat zomaar ineens een bepaald gevoel of een bepaalde stemming kan trickeren. Ik ben er op voorbereid, houd er rekening mee maar toch lukt dat niet helemaal. Het enige waar ik wel onwijs tegen op zie is dat ik niet bij Fayen ben. Ik weet dat ze in goede handen is, maar het voelt gek. Misschien word ik vooraf opgenomen, misschien niet. Maar helaas (maar begrijpelijk) zijn er strenge regels met betrekking tot bezoek, vooral dat stukje maakt het lastig.
Hoe vonden jullie het om eventjes niet bij je andere kind te zijn? En hebben jullie vast tips, wat mogen we niet vergeten als de baby is geboren en Fayen haar zusje zal gaan zien?
jessa
Wat hier onze oudste hielp, haar njet steeds grote zus noemen. Vind ze nu soms nog niet leuk ;) soms willen ze ook klein zijn als ze zien dat de baby veel aandacht krijgt. en de tip van onze kraamhulp, als bijvoorbeeld je dochter even moet wachten omdat je baby drinkt, dan even later zeggen. Even Wachten baby, ik moet nu even je zus helpen . Mijn dochter vond dat heel fijn, ik denk omdat ze dan zag/gevoel kreeg dat de baby niet belangrijker is dan haar. Succes met de laatste loodjes, en het belangrijkste is volop van jullie wonder genieten als ze straks geboren is, veilig en wel. Veel geluk en liefde