'Beste ouders helaas is de juf van miepje vandaag ziek en is er geen invaller beschikbaar. Dus ik moet noodgedwongen de kinderen een dag vrij geven,

Op eerste paasdag kwamen we eindelijk thuis uit het ziekenhuis. Dit keer met ons nieuwe wondertje Mila Joy. Eindelijk waren we weer een gezin van 5, we waren weer compleet. We hielden dit keer het kraambezoek meer op afstand. Het was ons meteen heel duidelijk gezegd in het ziekenhuis dat we Mila niet van hand tot hand moesten laten gaan en het bezoek moesten beperken. Ergens vond ik dat heel fijn. Ik had moeite haar uit handen te geven.

Er zijn vast al meerdere blogs geschreven over ouders met een huilbaby. En ergens heb ik getwijfeld of ik hier wel aan moest beginnen, omdat het zo een persoonlijk verhaal is. Toch heb ik besloten hierover te schrijven. Gewoon zoals ik het heb beleefd en misschien ook wel voor een stukje verwerking van een hele heftige tijd.

1. Lees je in en bereid je voor op alle ongemakken die na de bevalling kunnen voorkomen.

Al vanaf toen ik zelf een jong meisje was droomde ik van een dochter. Ik had zelfs al een naam bedacht voor als ik een dochter zou krijgen. Zo bijzonder dat mijn vriend de naam Alysha net zo mooi vindt als ik. Ik zag het al helemaal voor me, een meisje met lange haren die ik elke ochtend netjes zou kammen. We zouden samen Disney films kijken en sprookjes boeken lezen. Ik zou haar kleden in de meest lieve jurkjes met maillotjes en schattige schoentjes en die zou ze dan met zorg dragen.

'Dan wordt het maandag 19 januari', de verpleegkundige zei het alsof het een afspraak voor een consult bij de tandarts was. 'Hallo, het gaat hier wel om de geboortedag van mijn kind, krijg ik er geen ballon bij of iets?' Niets van dat dus maar gewoon heel nuchter een papiertje met daarop de datum waarop je jouw kind voor het eerst gaat ontmoeten. Blijf het raar vinden....Glimlachend pakte ik het aan en met kriebels in mijn buik liepen we het ziekenhuis uit. Wat een dag! Ik weet nog goed hoe ik uitrekende dat ik dan 39w+2d zou zijn en ik me afvroeg of mijn meisje wel zolang kon wachten.

Nadat ik de eerste vier maanden had overleefd met een HG zwangerschap (daar in een volgende blog meer over) kreeg ik erg veel last van mijn bekken. Het was mijn tweede zwangerschap en ik was 25, het voelde een beetje alsof ik toch niet zo gemaakt was voor dit zwanger zijn. Het viel me zwaar dat na die eerste heftige slopende maanden van alleen maar spugen ik nu niet meer zo mobiel was als ik zou willen zijn voor mijn toen kleine eigenwijze peuter van twee.