Mama van meisjes

Al vanaf toen ik zelf een jong meisje was droomde ik van een dochter. Ik had zelfs al een naam bedacht voor als ik een dochter zou krijgen. Zo bijzonder dat mijn vriend de naam Alysha net zo mooi vindt als ik. Ik zag het al helemaal voor me, een meisje met lange haren die ik elke ochtend netjes zou kammen. We zouden samen Disney films kijken en sprookjes boeken lezen. Ik zou haar kleden in de meest lieve jurkjes met maillotjes en schattige schoentjes en die zou ze dan met zorg dragen.

Little did i know! Ja ik heb een dochter gekregen. Ik heb er zelfs drie mogen krijgen! En begrijp me niet verkeerd, want elke dag ben ik dankbaar dat ik drie gezonde kinderen heb. Maar de realiteit is toch even anders geworden. Mijn twee oudste zijn nu vier en zeven en het is een constante strijd in huis. Keihard gegil in de morgen ‘Mama je doet me pijn’ als ik probeer om door de klitten heen te komen. En geloof me ik doe voorzichtig, het is echt een beetje overdreven. Eigenlijk is het mijn eigen schuld, omdat ik te lui ben geweest om gisteravond die lange haartjes netjes te borstelen en te vlechten zodat er geen klitten in komen. Maar ik was al blij dat ze alle drie om acht uur in bed lagen en ik kon beginnen met opruimen. Want ja ook meisjes maken een zooi van al het speelgoed wat ze die dag gebruikt hebben.

Disney films worden met liefde gekeken, maar daarvoor is eerst drie kwartier ruzie gemaakt over welke film het gaat worden. Er wordt trouwens over alles ruzie gemaakt. Echt alles! Over wie welke kleur plastic beker krijgt. Over wie waar zit op de achterbank van de auto. Over wie als eerst de buurkat op de schutting heeft gezien. En ga zo maar door. Deze ruzies gaan gepaard met heel veel gegil en als ik niet op tijd ingrijp zelfs met fysiek geweld. Ik dacht dat alleen jongetjes dat deden, soms vraag ik me stiekem af of het wel normaal is…En soms dan wil ik op vakantie naar een ver ver land.

Maar dan denk ik weer: eigenlijk zijn het gewoon mini versies van mezelf. Ze zijn gevoelig, koppig en weten heel erg goed wat ze wel of niet willen en durven daarvoor de confrontatie aan te gaan. Hele goede eigenschappen eigenlijk. Mijn jongste dochter Mila is pas een half jaar, ze doet nog niet mee aan de strijd der zussen. Ik ben benieuwd hoe dat zich straks gaat ontwikkelen. Ze kijkt nu al zo op tegen haar grote zussen. Zodra ze haar zussen ziet stralen haar ogen en krijg je de meest mooie lach op haar gezicht te zien. Dan loopt mijn hart over van liefde.

En echt, ik ben harstikke trots op ze! Urenlang kunnen ze met me knutselen of spelletjes spelen en hebben we de leukste gesprekken. Ze zijn dol op werkelijk alles en ze zijn zo wijs. En ik houd zelf ook van kletsen, roze, eenhoorns en glitters (wel in de verpakking). Eigenlijk ben ik dus ook echt een meisjes mama. En het belangrijkste is dat ze zich goed gedragen op school en bij anderen. Dan neem ik die ruzies voor lief en zeg ik tegen mezelf….het is een fase.. het is een fase..