Mijn bevallingsverhaal: van versie naar keizersnee naar met de voetjes eerst (part 1)

Nadat ik de eerste vier maanden had overleefd met een HG zwangerschap (daar in een volgende blog meer over) kreeg ik erg veel last van mijn bekken. Het was mijn tweede zwangerschap en ik was 25, het voelde een beetje alsof ik toch niet zo gemaakt was voor dit zwanger zijn. Het viel me zwaar dat na die eerste heftige slopende maanden van alleen maar spugen ik nu niet meer zo mobiel was als ik zou willen zijn voor mijn toen kleine eigenwijze peuter van twee.

De baby, een meisje deed het super goed en groeide voorbeeldig. Met 30 weken lieten we vol spanning een 4d echo maken. Eenmaal daar kreeg ik al snel te horen dat ons meisje in stuit lag met haar voeten gestrekt voor haar gezicht. De beste meneer porde wat met het echo apparaat en liet me schudden met mijn buik. Maar nee hoor ons meisje liet zich niet zien en ik kon een nieuwe afspraak maken in de hoop ze dan gedraaid zou zijn.

Jullie raden het al bij de volgende afspraak een week later lag ze nog steeds in stuit en liet ze gelukkig wel heel even haar halve gezichtje zien voor de foto. Ik kon in ieder geval zien dat ze op haar grote zus leek.

Toen de 35 weken naderde en ik steeds meer last kreeg van haar hoofd tegen mijn rib voelde ik de bui al hangen. Wat doet dat pijn trouwens zeg een hoofd 24/7 tegen je rib. Auw! De verloskundige zei tijdens de liggingsecho meteen dat ze nog in stuit lag en ik werd doorgestuurd naar een andere verloskundige praktijk voor een uitwendige versie. Lees: ze draaien de baby van buitenaf met hun blote handen hopelijk in de goede richting, de hoofdligging. Het klonk eng, maar ik had toch snel de afweging gemaakt om het wel te doen want ik wilde absoluut geen keizersnee! Het was oudjaarsdag 2014 en mijn moeder ging met mij mee. Een vriendelijke vrouw legde alles uit en ik hoorde vooral de zin: ontspan je.....Yeah right dat gaat echt gemakkelijk als jullie gaan proberen mijn baby van buitenaf te draaien. Het deed dan ook pijn en verder dan een kwartslag draaien kwamen ze niet voordat ze het opgaven. Geen succes dus en ik ging met een dwarsliggende baby in mijn buik terug naar de auto.

Enigszins blij dat het over was, maar teleurgesteld dat het niet gelukt was reden we terug naar huis. Ik voelde me down nu ik dus voor een keizersnee zou moeten kiezen. Ik stapte uit de auto en voelde mijn baby meisje floep weer terugdraaien in stuit! Die verrekte pijn in me rib was ook meteen terug.

Een paar uur later werd ik gebeld door mijn verloskundige dat ze nog een keer wilden proberen de baby te draaien maar dit keer in het ziekenhuis onder begeleiding van een gynaecoloog. Vijf dagen later ging ik met tegenzin naar het ziekenhuis. Het voelde alsof ik geen keus had omdat het toch echt beter voor moeder en kind was als de baby in hoofdligging kwam te liggen. Maar ik had er geen vertrouwen in. De verpleegkundige legde alles uit en sloot me aan op een infuus met weeën remmers. Je kan je er wat opgejaagd door voelen zei ze nog en liep de kamer uit. We moesten nu wachten op de gynaecoloog. Zo en wat heb ik me naar gevoeld zeg! Ik voelde me hart kloppen en kon wel gaan joggen door het hele ziekenhuis. Hoe bedoel je opgejaagd..

Toen de gynaecoloog eindelijk kwam na anderhalf uur was de versie dit keer niet pijnlijk, maar wel al snel een mislukking. Nadat hij voor de vierde keer de baby wilde draaien schreeuwde ik STOP! 'als ze niet wilt dan wilt ze gewoon niet' zei ik half huilend. De gynaecoloog en verpleegkundige waren het met me eens en ik kon meteen naar boven om een afspraak te maken voor een keizersnee....

Lees het vervolg in mijn volgende blog 

xxx mamavan3prinsesjes