Er bestaan geen domme vragen zeggen ze. 

Januari 2014 was ik 27 jaar toen ik de diagnose pcos kreeg. Het was niet alleen een vruchtbaarheids ding maar er kwam veel meer bij kijken. Ik ben altijd al een volle vrouw geweest. Menstruatie was nooit regelmatig. Toen ik voor het eerst aan de pil ging werd mij ook verteld dat het dan wel bij het stoppen van de pil weer over ging. En dat mijn lochaam dan wist wat die moest doen. Maar niets is minder waar. Toen wij eenmaal de kinderwens hadden. Kwamen we er achter dat het niet alleen mijn eitjes waren die niet goed hun best deden. Maar dat dit ook met mijn metabolisme en insuline resistentie te maken had

Blij en trots zijn wij als we onze Jayden is geboren. Op 2 juli na een snelle bevalling. Is die er eindelijk. 

Gelukkig doet onze vriend het heel goed. Hij lacht en brabbelt er wat vanaf. Maar het grote wachten is begonnen. Welke bacterie veroorzaakt nu weer een blaasontsteking bij mijn kind. En het duurde en het duurde maar... 

Het was 25 september 2019 dat ik jou en Delano de pyama aan wou doen. Eenmaal boven vond ik je nog steeds gloeien waarvan ik dacht ga je toch maar even tempen... En ja hoor de thermometer zat er in en meteen Steeg die naar 38.2 en vanuit daar liep die hoger op naar de 39.6. Meteen raakte ik in paniek. Dacht nee hè gaan we weer. Wat moet ik doen. Delano was vervelend en ik als moeder ging gewoon door op de automatische piloot.  Jayden had de pyama aan. En ik was toe aan Delano om te kleden. Maar het voelde niet goed. Ik belde m'n moeder om te overleggen wat ik moest doen. Aangezien m'n man aan het werk was en niet in de gelegenheid was om de tel aan te nemen. M'n ouders waren meteen allert en zeiden "lin, blijf nu even rustig voor de boys. Ze hebben niks aan een moeder die hem flipt" ik was behoorlijk in paniek. Wat moet ik doen...? Moet ik de hap bellen of niet. Wat als die moet blijven? Daar gaat onze vakantie. (Want tja we zouden maandag 30-09-2019 op vakantie gaan) Mijn moeder wist mij te kalmeren en zei geef hem maar een zetpil en breng Delano naar bed en geef dan Jayden de fles en dan lekker naar bed. Als die met de laatste fles van 23.00 uur nog steeds warm is bel je de hap.. na wat tegenstribbeling vanuit mij heb ik besloten om daar maar naar te luisteren. Maar mijn gevoel zei al dat het niet klopte...  Ondertussen had ik m'n frustratie al in de vriendinnenapp gegooid die ik ken vd zwangerschap van Delano. En ook in de app die ik ken van Jayden. Waarvan 1 vriendin zei " doe nou niet zo eigenwijs, straks is het weer die bacterie en ben je verder van huis. Ik bleef de boot een beetje afhouden. Maar eenmaal tijdens de fles ging ik toch de hap maar bellen. En hun vertelde dat we toch maar even langs moesten komen.  Omdat ie nog zo klein was en met zon verleden ( voor de gene die mijn vorige blogs niet gelezen hèbben, hij is 5 weken daarvoor bijna 2 weken opgenomen met een nierbekkenontsteking veroorzaakt door een esbl bacterie) 

Vrijdag 27 september we kregen te horen dat onze Jayden toch een blaasontsteking had. Maar welke bacterie het veroorzaakt was niet duidelijk. Daar was het wachten op. We waren geëmotioneerd. Ik ook belde verdrietig m'n man op. Hij wist me te kalmeren. Ik vertelde hem dat hij met Delano maar vast moest gaan eten. Zodra ik wat rustigere ben kom ik er ook aan en ga ik naar huis. 

Ik kwam sochtends mijn bed uit. Zette delano achter de tablet met z'n broodje.  Zo die is even zoet dacht ik.  Kan ik even met het zkhuis bellen om te vragen hoe onze kleine vriend het deed. En tot mijn verbazing kreeg ik te horen dat hij z'n infuus had uit geslagen ? Jaja onze Jayden is heel sterk haha 

Jeee goed nieuws de ab slaat aan. Dat was wel even fijn om te horen. Maar het mindere nieuws was is dat die de ab kuur via infuus moest afmaken . Dat zou betekenen 10 dagen in de ziekenhuis. Help dacht ik hoe ga ik dit doen icm mijn gezin en de oudste die ook aandacht wil. En het allemaal.maar incasseert. Hij doet het zo goed. En was is moet ik eigenlijk zeggen zo lief voor z'n broer. Je hart smelt gewoon.