Welkom thuis Lieve schat

Ik kwam sochtends mijn bed uit. Zette delano achter de tablet met z'n broodje.  Zo die is even zoet dacht ik.  Kan ik even met het zkhuis bellen om te vragen hoe onze kleine vriend het deed. En tot mijn verbazing kreeg ik te horen dat hij z'n infuus had uit geslagen ? Jaja onze Jayden is heel sterk haha 

Ik dacht yess dat komt mooi uit. De verpleegkundige zei ik ga het nog wel even met de kinderarts overleggen. Of we voor die ene dag nog weer een nieuw infuus gaan zetten. M'n hart bonkte in m'n keel... Nieuw infuus.. bij mijn baby... Voor die ene dag... Is dat echt nodig..?? 

Al gauw kwam het verlossende antwoord... We gaan hem ontslaan... Woehoe jeeee ik was zo blij. 

Mijn man was nog aan het werk. En die zou uit z'n werk door rijden naar het ziekenhuis om Jayden de fles te doen. Maaaar toen kwam mijn telefoontje dus het plan werd gewijzigd. Ik vertelde hem dat we naar huis mochten en dat Jayden z'n infuus uit had geslagen. Hij was net zo blij als ik. 

Eenmaal thuis gingen we met z drieën in de auto op naar het ziekenhuis. Mijn broer ophalen he mama zegt Delano. Ja schat we gaan je broer ophalen. Jeee eindelijk. Mama ikke ga mijn broer heel veel kusjes geven. Waarop ik zei " Dat is lief van jou schat. "

Eenmaal in het ziekenhuis waren er een leger aan artsen op z'n kamer. Wij dachten moet die nu allemaal te gelijk. De fysio, de assistente, en nog een co en de verpleegkundige. En ja daar kwam de kinderarts ook nog met een co langs. Al gauw kwamen ze er achter dat het toch wat teveel was aan mensen. Joh je meent het.. was mijn gedachte.

Eenmaal alle info gegeven, enz. Gingen we dan naar huis... 

Jeee mijn gezin is weer compleet. Lekker genieten met zijn allen... En nu hopen dat het hier bij.blijft...?