En ja hoor... Weer is het raak?

Het was 25 september 2019 dat ik jou en Delano de pyama aan wou doen. Eenmaal boven vond ik je nog steeds gloeien waarvan ik dacht ga je toch maar even tempen... En ja hoor de thermometer zat er in en meteen Steeg die naar 38.2 en vanuit daar liep die hoger op naar de 39.6. Meteen raakte ik in paniek. Dacht nee hè gaan we weer. Wat moet ik doen. Delano was vervelend en ik als moeder ging gewoon door op de automatische piloot.  Jayden had de pyama aan. En ik was toe aan Delano om te kleden. Maar het voelde niet goed. Ik belde m'n moeder om te overleggen wat ik moest doen. Aangezien m'n man aan het werk was en niet in de gelegenheid was om de tel aan te nemen. M'n ouders waren meteen allert en zeiden "lin, blijf nu even rustig voor de boys. Ze hebben niks aan een moeder die hem flipt" ik was behoorlijk in paniek. Wat moet ik doen...? Moet ik de hap bellen of niet. Wat als die moet blijven? Daar gaat onze vakantie. (Want tja we zouden maandag 30-09-2019 op vakantie gaan) Mijn moeder wist mij te kalmeren en zei geef hem maar een zetpil en breng Delano naar bed en geef dan Jayden de fles en dan lekker naar bed. Als die met de laatste fles van 23.00 uur nog steeds warm is bel je de hap.. na wat tegenstribbeling vanuit mij heb ik besloten om daar maar naar te luisteren. Maar mijn gevoel zei al dat het niet klopte...  Ondertussen had ik m'n frustratie al in de vriendinnenapp gegooid die ik ken vd zwangerschap van Delano. En ook in de app die ik ken van Jayden. Waarvan 1 vriendin zei " doe nou niet zo eigenwijs, straks is het weer die bacterie en ben je verder van huis. Ik bleef de boot een beetje afhouden. Maar eenmaal tijdens de fles ging ik toch de hap maar bellen. En hun vertelde dat we toch maar even langs moesten komen.  Omdat ie nog zo klein was en met zon verleden ( voor de gene die mijn vorige blogs niet gelezen hèbben, hij is 5 weken daarvoor bijna 2 weken opgenomen met een nierbekkenontsteking veroorzaakt door een esbl bacterie) 

Ik heb m'n ouders gebeld en gezegd dat we moeten komen. Maar m'n moeder vertelde dat ze niet fit was. En m'n pa heel moe en m'n zusje was werken. Dus belde ik m'n schoonouders op. Na een korte uitleg kwamen hun met de sleutel binnen gelopen. Waarna we elkaar aankeken en er een korte stilte viel. Hup m'n schoonmoeder ging mee naar het ziekenhuis. Terwijl m'n schoonvader thuis bleef bij Delano. 

Ik pakte wat spullen bij elkaar en m'n tel oplader nam ik mee. Ondertussen had ik m'n man ook gesproken. En die wou meteen naar huis komen. Waarop ik zei maak jij je dag af. Zoveel uur heb je niet meer. Zodra ik meer weet laat ik het weten.. voor hetzelfde geld ben ik zo weer thuis. Ja da's waar zei gj. 

Eenmaal in het ziekenhuis werden we opgeroepen. Jayden P. Klonk er door de wachtruimte. 

We gingen naar binnen en Jayden werd onderzocht. Na wat onderzoek en overleg met de kinderarts besloten om urine te onderzoeken. Helaas hij was troebeling en niet schoon. Dus dit kan betekenen dat die word opgenomen.  M'n gedachten gingen als een rollercoaster heen en weer. Niet weer... Onze vakantie enz enz. Maar toch bleef er steeds een sprankje hoop. 

Huisarts vertelde dat ze ons doorstuurt naar de ka. Nadat we al een eeuwigheid zaten te wachten. 

Kinderarts keek eens en zei hij is verder wel vrolijk hem ja dat is die ook. Meneer lag te brabbelen op die tafel. Elke dokter kreeg z'n mooie lach te zien. 

Toen kwam daar het antwoord.... 

Ja hij heeft een blaasontsteking ☹️ we gaan weer infuus prikken. Om het voor te zijn en om eventueel te voorkomen. Maar onderzoek zal uitwijzen om welke bacterie het gaat. Of het weer de esbl is of niet.  Dus meneer moest blijven... Op z'n vroegst mocht die zaterdags naar huis... Man man wat een gedoe...  Toen kwamen ze ook nog even doodleuk vertellen dat Apeldoorn vol zat.... Neeee en nu?? Ja dan wordt je over geplaatst naar een ander ziekenhuis. Om een lang verhaal kort te maken. 

Jayden ging per ambulance over naar Zutphen. En een paar uur later weer terug naar Apeldoorn. Want daar was inmiddels weer plek. We zijn snachts om 4.00 in Zutphen aangekomen. En om 13.30 waren we weer in Apeldoorn. Jayden kreeg vd ambulance broeders nog een mooie knuffel. 

Je gevoel wordt goed getest dEze periodes man man... Daar gaat je kind in Maxi-Cosi midden in de nacht op een brancard naar de ambulance.de heenweg ging ik mee de terug weg m'n man.want ja... Met zon ambulance meerijden is toch wel een hele ervaring. Dan rijden we liever op zo'n manier mee als "overplaatsing" dan dat er iets ernstigs is. 

Hoe nu verder lees je in m'n volgende blog. Anders wordt het wel een hele lange blog ;)