Dus ook ons niet bestaande straf ritueel moet worden aangepast. Met 3 kindjes die allemaal een sterk karakter hebben, gebeuren en nogal eens wat dingen die niet mogen. 

Lot kwam uit school en wilde met een vriendinnetje afspreken. Of ze bij ons thuis mochten spelen, ik vond het prima. De betreffende moeder van vriendin M ook. 

Na heel wat commotie ben ik bewust even gestopt met bloggen. Maar nu heb ik een update voor jullie: het hoge woord is eruit... Ik heb het gedeeld met haar! En op een best originele manier (al zeg ik het zelf): ik heb haar de twee blogs laten lezen... 

Och och och wat is (bijna) iedereen het met elkaar eens: het gaan niet om het uiterlijk - het gaat om het innerlijk. Er worden heel wat conclusies getrokken die totaal niet waar zijn. Ik houd enorm veel van mijn beste vriendin bijvoorbeeld. Haar kwetsen zou ik verschrikkelijk vinden. Maar af en toe schaam ik me voor wie ze geworden is, dat is uiterlijk en kennelijk ook innerlijk, want (anders dan vroeger) interesseert het haar momenteel niet. Ik weet niet of het moet delen met haar, een gesprek aangaan. Ik schreef de blog om het kwijt te kunnen en was benieuwd of er herkenning was. 

Al sinds kinds af aan zijn we dikke vriendinnen, samen naar de peuterspeelzaal, basisschool, middelbare school en daarna ieder een andere school. Wel hartsvriendinnen gebleven. Toen werden we rond dezelfde periode verliefd, samenwonen en ook nog vlak achter elkaar moeder geworden. Zij heeft twee kids en ik drie.  

Of een rondje sociaal doen, of even een half uurtje Candy Crushen. 

Laatst was ik zooo moe en ik hoorde Sam al wat brabbelen. Het brabbelen wed langzaam wat ongeduldiger en ik voelde een huilbui aankomen. Ik had er gewoon echt even geen zin in...

Ja hoor, ik heb er weer een: Jeej or neej? Ik ben mega benieuwd wat jullie hiervan vinden: Kindje in een kinderwagen of bedje buiten laten slapen.

Nu werd ik laatst door een vriendin op Facebook getaggd in een grappige foto van een vrouw met 3 kinderen in tuigjes. Alsof het hondjes waren. Heel grappig!