Ik schaam me voor mijn beste vriendin
Oh nee, het is gewoon echt zo: Ik schaam me voor mijn beste vriendin (en daar schaam ik me dan ook weer voor)...
Al sinds kinds af aan zijn we dikke vriendinnen, samen naar de peuterspeelzaal, basisschool, middelbare school en daarna ieder een andere school. Wel hartsvriendinnen gebleven. Toen werden we rond dezelfde periode verliefd, samenwonen en ook nog vlak achter elkaar moeder geworden. Zij heeft twee kids en ik drie.
Dit alles versterkte onze band steeds meer. We wonen redelijk dicht bij elkaar in de buurt en spreken regelmatig af. De kinderen zijn goede vriendjes geworden en wij kletsen wat af.
Als ik eerlijk ben (niet arrogant bedoeld) ben ik er sinds de middelbare school wel goed op vooruit gegaan. Mijn tienervetjes raakte ik kwijt en ook alledrie de zwangerschappen ben ik goed doorgekomen.
Verder besteed ik redelijk wat tijd aan mijn uiterlijk. Bijvoorbeeld eens per twee maanden een half uurtje naar de zonnebank, twee keer per jaar word ik grondig gewaxt en om de maand laat ik mijn haar knippen en bijkleuren. Kleding koop regelmatig en laat me hierbij adviseren door een mode-bewust vriendinnetje (ze werkt als stylist bij fotoshoots van modemerken). Elke dinsdag en zondag ga ik los in de gym om mijn lijntje te behouden.
Stefan waardeert het als ik mijn best een beetje doe als ik de deur uitga, maar vindt het ook prima als ik thuis in mijn joggingsbroek rondloop. Ik ben geen modepopje maar zonder mascara ga ik niet naar de supermarkt bijvoorbeeld...
Tot zover mijzelf. Mijn beste vriendin is er sinds de middelbare school juist niet op vooruit gegaan. De zwangerschappen hebben erin gehakt en er zitten echt nog heel wat kilo's aan. Dat vindt ze zelf erg vervelend, maar er echt iets aan doen komt er steeds niet van... Om haar uiterlijk geeft ze niet zoveel, vaak wat uitgroei en make-up doet ze op als we echt op stap gaan. Maar een koffie in de stad gaat zo zonder make-up en in lekkere comfi kleding. Een echte 'moeke' is ze geworden.
Haar eigen keus, I know. Maar nu is er iets ergs...
Ik merk dat ik me schaam voor haar. Het is en blijft mijn bestie, we hebben de grootste lol maar ik neem haar liever mee naar een café of speeltuin waar ik niet zo vaak kom dan naar mijn hot-spots. Erg hé?!
Anoniem
Sorry hoor dit is nog al een raar antwoord... Jij wilt eigenlijk zeggen dat je pas mooi en verzorgd ben als je make up draagt en meer tijd aan je haar besteed. De mensen die geen tot weinig zelfvertrouwen hebben peuren hun muil dicht met make up. Jij bent net zo oppervlakkig dat de blogger. En nee ik ben geen 'slons' van een moeder. Voel mij dan ook niet aangesproken. Ik kan me alleen voorstellen dat je een andere hier best mee kan kwetsen.
Anoniem
Iemand mag ook voor zichzelf moeten kunnen bepalen wat ze met hun leven doen en geaccepteerd moeten kunnen worden om wie ze willen zijn..wie is zij om dat voor haar vriendin te bepalen ? Wie zei dat haar vriendin net als haar wilt zijn ??
Anoniem
Jij bent geen vriendin sorry.. je weet amper wat vriendschap inhoud.. ze is je vriendin maar je sport zonder haar, je gaat waxen zonder haar, je laat je adviseren qua kleding en neemt haar hierin niet mee?? Dan wil je zeggen dat ze je bestie is ?? Je hebt haar in de buurt om je beter te kunnen voelen over jezelf.. maar ja zo lelijk dat je bent durf je niet zonder mascara de straat op. Ze heeft iig een hogere selfesteem dan jij ????????????
Anoniem
Dat jij je schaamt zegt meer over jou dan over haar. moeders die er bijlopen als... Nouja gewoon moeders krijgen van mij meer respect dan als mensen die er 'perfect' bij lopen. Niet dat er iets mis is om jezelf goed te verzorgen en er leuk uit te zien. Maar zolang dat gebaseerd is op onzekerheid, zal dat het gene zijn wat je uitstraalt. Wat voor mooie kleren je ook aan hebt, hoeveel make-up je ook draagt. Wat ik mijn kinderen graag wil meegeven? Dat zelfvertrouwen van binnen uit komt en dat je een ander niet op zijn uiterlijk hoeft te beoordelen. Ik vind het best erg dat je je zo druk maakt om haar uiterlijk. Waar is jullie vriendschap dan op gebaseerd.