Het is al even geleden dat ik hier iets geplaatst heb. Voorheen deelde ik alles op Instagram, maar momenteel draait mijn account meer om het geven van social media tips dan om het delen van mijn eigen leven. Ik mis het om dingen van me af te schrijven, dus overweeg ik het bloggen weer op te pakken.

In mijn vorige blogs kon je lezen over het begin van mijn avontuur als eiceldonor. Begin deze maand zijn we begonnen aan de pil. Ik zat zelf niet aan de pil omdat ik een Kilena spiraal heb (die overigens gewoon kan blijven zitten tijdens dit traject) maar het is belangrijk dat ik gelijk loop met de mom to be dus daarom zitten we samen aan de pil.

Goed, we hebben kennis gemaakt, het lichamelijke onderzoek was goed en ook het gesprek met de maatschappelijk werkster was goed gegaan. De volgende stap in het eiceldonatie traject was een gesprek met de arts, ikzelf en de mom to be. Voor deze afspraak kwam zij naar mijn huis en besloten we zo samen in te loggen in de app voor het video gesprek. Ze kwam wat eerder zodat we ook nog even konden kletsen. De arts belde en vroeg eigenlijk vrij snel aan mij: "Wat zijn je verwachtingen van dit gesprek?" Nou ehh die had ik eigenlijk niet. Ik moet zeggen dat ik vanaf het begin al geen verwachtingen heb en alles gewoon over me heen laat komen. Het gesprek zelf ging vrij soepel, het kwam er op neer dat we een goede match waren. Vervolgens kregen we opnieuw uitleg over hoe nu verder. Als eerst moet het team in overleg om officieel groen licht te kunnen geven. Dan mag ik starten met de pil, daarna hormonen injecteren en dan word het heftig... Denk ik tenminste (misschien toch ergens een kleine verwachting 😜). Die dagen van hormonen injecteren zijn het spannendst maar ik probeer per dag te leven dus daar ben ik nog niet zo mee bezig.Hij vroeg of we nog vragen hadden en daarna hing hij op. Om vervolgens 1 minuut later weer terug te bellen omdat hij iets was vergeten te vragen. Of mijn huisarts op de hoogte gebracht mocht worden. Tuurlijk mag dat zei ik en ik hing weer op, om vervolgens 30 seconden later opnieuw terug gebeld te worden want hij was nog wat vergeten te vragen. Heerlijk die menselijkheid. Nu was het afwachten.. Op 20 december kreeg ik bericht dat het team overlegd had en dat we officieel groen licht hadden gekregen. Ik mag hun eiceldonor zijn en we mogen dit traject starten. Spannend! Wil je mij volgen in dit traject? Volg me hier op mamaplaats of op @kim.musk op Instagram 💕

In mijn vorige blog vertelde ik dat ik gestart was met een traject als eiceldonor en hoe de eerste kennismaking en afspraak is verlopen. Inmiddels zijn we alweer eventjes verder in het traject, ik had hier al wel het een en ander op gedeeld op mijn Instagram (@kim.musk) maar was er nog niet aan toegekomen om er een blog over te schrijven.

Ik kreeg een bericht van de dame met wie ik een fotoshoot gedaan had. Ze vroeg of ik er nog voor open stond om eventueel donor te worden en dat ze een stel kende wat heel graag wilde kennismaken. Ik gaf aan daar nog steeds voor open te staan en raakte zo in contact met het stel wat op zoek was naar een donor. We spraken af om kennis te maken en de klik was er meteen. Wat een leuke mensen!Maargoed, er komt natuurlijk wel iets meer bij kijken dan dat... Maar wat? Wat kan ik verwachten? Wat moet ik doen? Hoe gaat het zijn als er straks een kindje is wat op mij lijkt maar niet van mij is? Zitten er risico's aan vast? Hoe gaat mijn lichaam erop reageren en nog belangrijker, mijn mind? En zo had ik nog 100 andere vragen.Om de antwoorden te krijgen op deze vragen maakte we een afspraak in het ziekenhuis in Zwolle. Deze afspraak was voornamelijk gericht op het praktische gedeelte. Uitleg over hoe het traject eruit gaat zien, wat ik wanneer kan verwachten en of ik wel geschikt ben. Na een heleboel vragen volgde een onderzoek om te zien of mijn eierstokken goed zijn en of ik geschikt ben voor het traject. Dit was gelukkig allemaal in orde. Vervolgens werd er nog wat bloed afgenomen en daarna waren we klaar voor vandaag. Al met al niet niks natuurlijk, vooral alles wat nu nog komen gaat. Best een pittig traject maar ik hoefde er eigenlijk niet lang over na te denken of ik dit wilde doen. Want ik kan zelf dan wel niet meer zwanger zijn, maar hoe mooi zou het zijn als ik de kinderwens van een ander stel kan laten uitkomen?Lijkt het je leuk om mij te volgen in dit traject? Dan kan dat hier op mamaplaats en/of op mijn Instagram @kim.musk. Daar zal ik alles over dit traject delen.

Voor dat ik moeder werd was ik altijd mega druk en ik ging van hot naar her. Extra werken? Geen probleem! Even spontaan stappen? Geen probleem! Ik deed het allemaal wel. Toen mijn zwangerschapverlof voorbij was, dacht ik ook weer precies zo verder te gaan. Mijn toenmalige manager vroeg, kan je morgen extra werken? 'Ja natuurlijk!' Zei ik. Oh wacht... nee dat kan niet want ik heb geen oppas.

Zoals ik in mijn eerdere blogs al verteld heb, ik heb een hele zware zwangerschap gehad. Ik had super erge bekken instabiliteit waardoor ik m'n hele zwangerschap in een rolstoel zat en nu nogsteeds niet helemaal hersteld ben.

Vorige week deelde ik op instagram (@kim.musk) dat ik voor een week offline ging van social media. Nu wil ik graag delen wat dit met me gedaan heeft.

19 juli 2017, een dag die ik nooit zal vergeten. Ik werd wakker en las het bericht. Eerst dacht ik dat het een grapje was en ik appte ook naar z'n broer 'dit is een grapje toch?'. Helaas bleek het geen grap te zijn… In de nacht van 18 op 19 juli is mijn beste vriend overleden in een brand.